طراحي خيابان بر پايه متغيرهاي كيفيت محيطي

Design Good Streets; Based on Environmental Characteristics

خيابان ساده ترين جز و عنصر فرم شهري است. خيابان موجوديتي فيزيكي است كه نه تنها ساختمانهايي را كه آن را تعريف ميكنند بلكه اجتماع نگهدارنده آن را به هم ميپيوندد و يكپارچه مينمايد. عمده ترين اختلاف نظرها در تفكرات طراحي شهري مربوط به شيوه نگرش به خيابان است. از سويي، فرايند شناخت شهرها بسيار پرهزينه است. اين فرايند در كجا و چگونه شروع ميشود و به كجا ختم مي گردد؟ جواب اين پرسشها بايد از ريشه ها و اجزا پايهاي كه يك شهر را تعريف ميكنند شكل بگيرد. اين تحقيق در تلاش ايجاد يك روش براي شناخت ظرافتهاي يكي از اين اجزا پايه يعني خيابان است كه ساده ترين و در عين حال مهمترين جز محسوب ميشود. به عبارتي هر تلاش براي فهم معناي خيابان و نقش آن در فرايند ارتباطات و تعاملات انساني نياز به درك ماهيت روابط بين انسان و محيطش و همچنين درك نقش خاص خيابان در اين روابط دارد. سيوالي كه به ذهن ميرسد اين است كه يك خيابان چه موقع خيابان خوبي به شمار ميرود؟ وقتي كه يك خيابان را بهتر از ديگري بدانيم، آگاهانه يا ناآگاهانه دلايل و توجيه خاصي براي آن مي آوريم. ولي آنچه مهم است اين است كه بتوانيم اظهار نظر كيفي خود را در مورد خيابانهاي خوب يا بد تبيين كنيم.