تاثير چهار هفته حركت درماني بر تعادل، تونيسيته تشديد شده عضلاني و كيفيت زندگي بيماران همي‌پلژي

The impact four week of physical therapy on exaggerated muscle tonicity, balance and quality of life in hemi paresis patients

زمينه و هدف: يكي از علل عمده مرگ و ناتواني در تمام كشورها، سكته مغزي است و شايع ترين عارضه ناشي از سكته مغزي همي‌پلژي است. هدف از تحقيق حاضر بررسي تاثير يك دوره حركت درماني بر تونيسيته تشديد شده عضلاني، تعادل و كيفيت زندگي بيماران همي‌پلژي است. مواد و روش كار: در اين پژوهش نيمه تجربي كه جامعه تحقيق را بيماران همي‌پلژي ثانويه مبتلا به سكته مغزي شهرستان نيشابور تشكيل مي‌داد، تعداد 24 بيمار همي‌پلژي با ميانگين سني 19/5 ± 33/53 انتخاب و بطور تصادفي به دو گروه كنترل و گروه تجربي تقسيم شدند. گروه تجربي پروتكل تمريني را به مدت 4 هفته، هفته اي سه جلسه و هر جلسه به مدت يك ساعت انجام دادند. ميزان تعادل، تونيسيته چهار سر ران و كيفيت زندگي در مرحله پيش آزمون و پس آزمون در دو گروه ارزيابي شد. براي جمع آوري داده‌ها از مقياس تعادل برگ (BBS) Berg Balance Scale، مقياس تونيسيته تشديد شده عضلات آشورث (MAS) Modified Ashworth Scale، پرسشنامه كيفيت زندگي بارتل (BI) Barthel Indexو پرسشنامه جمعيت شناختي استفاده شد. تجزيه و تحليلها با استفاده از آزمون‌هاي تي زوجي و مستقل با نرم افزار 16 SPSS انجام گرفت. يافته ها: دو گروه در ابتدا به لحاظ تعادل، تونيسيته تشديد شده عضلاني و كيفيت زندگي يكسان بودند. ميانگين تعادل و كيفيت زندگي در گروه تجربي بطور معني‌داري (001/0 P=) بهبود يافت و ميزان تونيسيته عضله چهار سر ران نيز به طور معني‌داري به ميزان 50 درصد در اين گروه كاهش يافت (001/0 P=). در گروه كنترل تغيير معناداري در پس آزمون نسبت به پيش آزمون مشاهده نشد. نتيجه گيري: حركت درماني مي‌تواند تعادل و كيفيت زندگي بيماران همي‌پلژي را بهبود بخشد و تونيسيته عضلاني را كاهش دهد.