فراواني تجويز نامناسب آنتي بيوتيك در گاسترو آنتريت اطفال در بيمارستان امام رضا (ع) بجنورد در سال 1389

Unnessessary antibiotic theraphy in children with diarrhea may cause antibiotic resistance

زمينه و هدف: افزايش مقاومت ميكروبي به داروهاي آنتي بيوتيك يك پديده شايع در كشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه مي‌باشد. اين مطالعه با هدف بررسي تجويز درست، نادرست و بي رويه آنتي بيوتيك در كودكان زير 5 سال مبتلا به گاستروآنتريت در بخش اطفال بيمارستان امام رضا (ع) بجنورد در سال 1389 به انجام رسيد. بيماران و روش كار: اين مطالعه مقطعي يك گروهه بر روي 292 كودك زير 5 سال مبتلا به گاستروآنتريت در بخش اطفال بيمارستان امام رضا (ع) بجنورد در سال 1389 به انجام رسيد. نمونه‌ها بصورت غير احتمالي در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده‌ها از 3 پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك، نتايج آزمايشگاهي و مداخلات درماني استفاده شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS 11 و آزمونهاي كاي دو و من ويتني تجزيه و تحليل شد. يافته ها: از كودكان مورد مطالعه53 درصد پسر و 47 درصد دختر بودند آزمون كاي دو نشان داد كه بين تجويز آنتي بيوتيك و آزمايش مدفوع ارتباط معني‌داري وجود دارد (01/0P =). بطوريكه در گروهي كه آنتي بيوتيك تجويز شده بود 70 درصد آزمايش مدفوع منفي داشتند. ضريب توافق كاپا 125/0- بود. يعني بين تجويز آنتي بيوتيك و نتيجه آزمايش مدفوع توافق معكوس وجود داشت. نتيجه گيري: انتخاب رژيم آنتي بيوتيكي بر اساس كشت و تستهاي تشخيصي يك فرآيند پيچيده با دخالت چندين عامل مختلف است. با توجه به اينكه اكثر گاستروآنتريتها در اطفال، ويروسي مي‌باشد، لازم است جهت جلوگيري از مقاومتهاي ميكروبي آنتي بيوتيك در اسهال بر اساس نتايج آزمايشگاهي (كشت مدفوع و آناليز مدفوع) آنتي بيوتيك در موارد مناسب و لازم تجويز گردد.