بررسي اثرگذاري شخصيت و روش مدرسان كارآفريني بر انگيزش دانش‌جويان در راه‌اندازي كسب‌وكار جديد

توسعه‌ي كارآفريني از نيازهاي اساسي براي توسعه‌ي كشورها در همه‌ي زمينه‌هاي اقتصادي، سياسي، اجتماعي در عصر حاضر بوده و تجربه نشان داده است كه در توسعه‌ي‌ كارآفريني، آموزش در كنار ساير عوامل تسهيل‌كننده‌‌، جايگاهي منحصر به فرد دارد. با وجود اين كه تاكنون تحقيق‌هاي بسياري در زمينه‌ي آموزش كارآفريني انجام شده و روابط ميان آموزش و موفقيت در امر كارآفريني و ايجاد كسب‌وكارهاي جديد به تفصيل بيان شده اما تحقيق‌هاي قابل توجه در زمينه‌ي شيوه‌ي تدريس مباحث كارآفريني و ويژگي‌هاي مدرسان اين رشته وجود نداشته و يا بسيار كم است. از طرفي ايجاد انگيزه در دانش‌جويان به‌منظور افزايش بهره‌وري آن‌ها، با استفاده از نظام‌هاي مختلف از مهم‌ترين وظايف مدرسان است. در اين تحقيق كه طي دو سال در يكي از واحدهاي دانشگاه جامع علمي كاربردي انجام شده و جامعه‌ي آماري آن 216 نفر بوده و همگي آزمون شده‌اند، به بررسي صفات شخصيتي و انگيزشي مدرسان كارآفريني هم‌چون موارد زير پرداخته شده است: ابتكار عمل، قاطعيت، اعتماد به نفس، مهارت‌ها، تجربه كارآفريني، تسلط بر مثال‌ها و مصداق‌هاي عيني، شناخت محيط كسب‌وكار، آشنايي واقعيت‌هاي موجود و كمبودها،آگاهي از موانع ورود، شيوه‌ي تدريس مباحث مختلف در اين واحد درسي. هم‌چنين روابط عوامل يادشده با ايجاد انگيزه در دانش‌جويان براي راه‌اندازي كسب‌وكار با آزمون‌هاي ميانگين، هم‌بستگي و رتبه‌بندي فريدمن به‌وسيله‌ي نرم‌افزار SPSS اجرا، محاسبه و بررسي شده‌اند.