تاثير رژيم غذايي همراه يا بدون برنامه‌ي تمرين هوازي بر شاخص هاي تن سنجي و آمادگي قلبي تنفسي بيماران مبتلا به استياتوهپاتيت غيرالكلي

The effect of restricted diet with or without aerobic training program on cardio respiratory fitness and anthropometric indices in patients with non alcoholic steatohepatitis

زمينه و هدف: بيماري استياتو هپاتيت غيرالكلي (NASH) قسمتي از طيف وسيع بيماري مزمن كبدچرب غيرالكلي است كه شيوع آن به طور موازي با افزايش شيوع چاقي در حال افزايش است. هدف، بررسي اثر رژيم غذايي همراه و بدون برنامه‌ي تمرين هوازي بر شاخص هاي تن سنجي و آمادگي قلبي تنفسي بيماران مبتلا به NASHبود. مواد و روش كار: مطالعه از نوع كارآزمايي باليني بوده، كه در سال 1389 در بيمارستان امام رضا(ع) مشهد انجام شد. بدين منظور 24 بيمار NASH با دامنه‌ي سني 25 تا 50 سال، به طور تصادفي به دو گروه رژيم غذايي همراه با تمرين هوازي (12بيمار) و رژيم غذايي به تنهايي (12بيمار) تقسيم شدند. رژيم غذايي در هر دو گروه 500 كيلوكالري كمتر از انرژي محاسبه شده روزانه و تمرين هوازي تنها در گروه اول به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته) و با شدت 55 تا 60 درصد ضربان قلب ذخيره اي بود. شاخص هاي تن سنجي و اوج اكسيژن مصرفي بيماران در دو گروه پيش و پس از هشت هفته مداخله ا ندازه گيري شد. داده ها با استفاده از روش آماري تي در گرو ه هاي همبسته و مستقل در سطح معني داري 05/0 > pآزمايش شدند. يافته ها: يافته ها نشان داد، در دو گروه تمام شاخص هاي تن سنجي كاهش و اوج اكسيژن مصرفي افزايش معناداري داشت. تفاوت كاهشي معنا داري بين دو گروه در متغيرهاي دور كمر، نسبت دور كمر به باسن، نسبت دور كمر به قد و اوج اكسيژن مصرفي وجود داشت. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه، تاثير مطلوب تري بر كاهش چاقي مركزي و احشايي و پيشرفت آمادگي قلبي تنفسي بيماران مبتلا به NASH را بوسيله رژيم غذايي همراه با برنامه‌ي تمرين هوازي نشان داد.