ارزيابي اصالت در فرايند حفاظت از آثار تاريخي ايران :ضرورت توجه به تداوم فرهنگ بومي آفرينش هنري

Evaluation of the Authenticity in Conservation of Persian Heritage: The Role of Continuity Vernacular Culture in

گوناگوني معيارهاي جوامع بشري براي رعايت اصالت در روند حفاظت ميراث تاريخي خود به عنوان شاخصهاي از تنوع فرهنگي جهاني محترم شمرده شده است. توجه به چنين رويكردهاي بومي در غنابخشي به تلقي جهاني از اصالت موثر خواهد بود. براي تقويت اين فرضيه، نتايج حاصل از بازخواني نظريه بومي "اصالت وجود" جهت ارتقاي روند متداول سنجش اصالت ارايه شده است. براي اين منظور نخست ضمن استخراج هفت معيار اصالتمندي از متن آموزه­هاي نظري و سوابق عملي حفاظت، وابستگي هر يك از آنها به چارچوب گفتمان فرهنگي ويژه خود و همچنين محدوديت عمومي ناشي از تمركز آنها بر تثبيت ابعاد وجودي خاصي از اثر با استفاده از روش استدلال منطقي ارزيابي شد. در مقابل امكان­ ارايه تعبيري متفاوت از اثر تاريخي به مثابه يك كل جامع و پويا نيز از وراي خوانش مجدد رويكرد اصالت وجودي به مفاهيم كليدي ادبيات حفاظت همچون زمان و پيكر اثر مورد سنجش قرار گرفت. در نتيجه اين مطالعه، توجه به مفهوم "تداوم فرهنگ آفرينش بومي" به عنوان تمهيدي براي تكميل فرايند ارزيابي اصالت­مندي به ويژه در مورد آن دسته از آثار تاريخي كه هنوز از حيات اجتماعي پويا در بستر بافتهاي شهري و اماكن مذهبي برخوردارند، معرفي شد. توجه به نمودهاي عيني اين مفهوم در رابطه متقابل ميان بخشهاي قديمي و جديد اثر تاريخي (بازسازيها، الحاقات و تعميرات) انطباق بيشتر روند حفاظت بر ارزشهاي بومي و غناي تلقي از اصالت در سطح بين­المللي را در پي خواهد داشت.