مدلسازي توابع رفاه اجتماعي (مطالعه موردي: توزيع يارانه انرژي)

Social Welfare Function Modeling (Case Study: Energy Subsidy)

در اين مقاله با مدلسازي توابع رفاه اجتماعي نحوه توزيع يارانه انرژي را در بين دهك هاي هزينه اي بررسي مي شود. در مدلسازي توابع رفاه اجتمـاعي دو رويكـرد در نظـر گرفته مي شود. رويكرد اول، برخورداري برابر دهك هاي هزينه اي از پرداخت هاي انتقالي (يارانه ي انرژي) و رويكرد دوم، در نظر گرفتن تفاوت بين دهك هاي هزينه اي در دريافت يارانه ي انرژي . چهار تابع در تعيين روش توزيع بين دهك هاي هزينه اي توضيح داده مي شود و مقادير بهينه توابع به دست مي آيد. با تبديل روش طبقه بندي مصرف فردي متناسب با هدف COICOP) ( به طبقه بندي استاندارد بين المللي صنعتي (ISIC)، مقادير واقعي توابع رفاه و اختلاف مقادير محاسبه شده از مقادير بهينه مشخص مي شود. ارزيابي پارامترهاي بهينه و واقعي براي دو رويكرد و در دو سطح روستايي و شهري انجام شده است. در رويكرد اول اختلاف مقادير واقعي و بهينه در توزيع پرداخت هاي انتقالي كم تر است و در اين حالت مقدار رفاه اجتماعي در جامعه ي شهري نسبت به جامعه ي روستايي وضعيت بهتري دارد

This article seeks to modeling social welfare functions, for assessment of how distribution of transfer payment among socio-economic levels. We consider providing social welfare functions two scenarios, first the each socio-economic levels receives amount of transfer payment equal to others, and second the each socio-economic levels receives that with weighted preferences. The four basic functions determine optimal value of how distribution, and then calculate actual value of that by transforming COICOP to ISIC . Finally the difference between optimal and actual values is determined for rural and urban society and for first and second scenario. At the first scenario the difference between optimal and actual value is smaller than second and this difference at rural society is greater than urban society. The other hand the welfare distribution at the former is worse than later.