بررسي سلسله‌مراتب نظام ارزشي كارآفرينان (مطالعه موردي: استان كرمانشاه)

در سال‌هاي اخير كارآفريني در حوزه‌ي فناوري اطلاعات به‌عنوان مهم‌ترين عامل در توسعه‌ي اقتصادي كشورها شناسايي شده است. با توجه به اين‌كه تشخيص فرصت به‌عنوان اولين و مهم‌ترين مرحله در كارآفريني است، از اين‌رو شناسايي عامل‌هاي موثر بر تشخيص فرصت موضوع بسيار با اهميتي بوده و در همين راستا مقاله‌ي حاضر با هدف بررسي عامل‌هاي موثر فردي و اجتماعي بر تشخيص فرصت‌هاي كارآفرينانه در حوزه‌ي فناوري اطلاعات انجام شده است. در راستاي سوال اصلي تحقيق، اثرهاي متغيرهاي مستقل (دانش سابق كارآفرين، احساس خود اثربخشي، جستجوي منظم فرصت‌ها، پيوندهاي قوي و ضعيف اجتماعي، مربيان و جريان‌هاي اطلاعاتي) بر متغير وابسته (تشخيص فرصت كارآفرينانه) آزموده شد. جامعه‌ي آماري اين تحقيق230 نفر ازكارآفرينان در حوزه‌ي فناوري اطلاعات در شهر تهران بوده‌اند كه از ميان آن‌ها حدود 142 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها پرسش‌نامه، روش تحقيق توصيفي و از نوع همبستگي بوده و روايي پرسش‌نامه به روش اعتبار محتوا و پايايي آن با روش آلفاي كرونباخ (7/0) تاييد شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه متغيرهاي مستقل دانش سابق، وجود مربي در صنعت فناوري اطلاعات و احساس خوداثربخشي، تاثير مثبت بر تشخيص فرصت كارآفرينانه دارند؛ اما متغيرهاي مستقل ديگر تاثير معناداري بر تشخيص فرصت در اين حوزه نداشته‌اند. هم‌چنين مقايسه‌ي پيوندهاي ضعيف و قوي اجتماعي نشان مي‌دهد كه پيوندهاي ضعيف اجتماعي تاثير بيش‌تري بر تشخيص فرصت كارآفرينانه در مقايسه با پيوندهاي قوي دارند.