عوامل موثر بر ميزان خستگي مبتلايان به نارسايي مزمن كليه تحت درمان با همودياليز

اهداف: خستگي از شايعترين عوارض جانبي است كه بهعنوان يكي از مهمترين تنيدگيزاها شناخته شده و بهصورت شكايت ناتوانكننده بيانميشود. اين پژوهش با هدف تعيين عوامل موثر بر ميزان خستگي در بيماران تحت درمان با همودياليز انجام شد.روشها: اين پژوهش توصيفي همبستگي در يكي از دانشگاههاي علوم پزشكي شهر تهران در سال ۱۳۸۸ انجام شد. ۵۶ بيمار همودياليزيبهروش نمونهگيري آسان در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمعآوري دادهها مقياس شدت خستگي و پرسشنامه اطلاعات فردي مبني بربا استفاده از آزمونهاي تي SPSS خصوصيات جمعيتشناختي، اطلاعات مربوط به بيماري و يافتههاي پاراكلينيكي بود. دادهها در نرمافزار 14زوجي و آناليز واريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.۵ بود. زنان، افراد بيوه و فاقد شغل خستگي بالاتري را گزارش نمودند. با كاهش سطح تحصيلات / يافتهها: ميانگين خستگي در كل نمونهها ۱و درآمد و نيز افزايش سن، سابقه دياليز و ابتلا به نارسايي مزمن كليه ، ميزان خستگي افزايش يافت؛ اين تفاوتها فقط بر حسب جنس، درآمد۱۲ گرم بر دسيليتر، فشارخون سيستولي بالاتر از ۱۶۰ - و سابقه ابتلا به نارسايي مزمن كليه معنيدار بودند. در افراد داراي هموگلوبين ۱۴۱ كيلوگرم طي دياليز، ميزان خستگي كمتر اما -۱/ ۶ ميليگرم بر دسيليتر با كاهش وزن حدود ۵ - ميليمترجيوه، اوره كمتر از ۳۰ و كراتينين ۸غيرمعنيدار مشاهده شد.نتيجهگيري: بيشتر بيماران دياليزي از ميزان بالاي خستگي رنج ميبرند. بهمنظور ارتقاي كيفيت زندگي اين بيماران، لزوم آگاهي بيشترمراقبان بهداشتي از نحوه تعيين ميزان خستگي، شيوع، عوامل خطر، عوارض و استراتژيهاي كاهنده خستگي، احساس ميشود.