تبيين جايگاه خلاقيت در انديشه هاي تربيتي پست مدرنيسم

چكيده در اين پژوهش سعي شد ارتباط خلّاقيّت با جريان فلسفي پست مدرنيسم بررسي شود. اهميت توجه به اين موضوع به علت پيشرفت علم و فن آوري و افزايش پيچيدگي ساختار اجتماعي است كه همراه با تفاوت‌هاي فرهنگي، مذهبي، اقتصادي، سياسي نيازمند تربيت افرادي خلّاق است تا در چنين فضايي به ارايه نقش‌هاي خود قادر باشند. بسياري از پيش فرض‌هاي موجود در بحث خلّاقيّت در ميان آراي فلاسفه پست مدرنيسم به چشم مي‌خورد. در واقع مي‌توان چنين ادعا كرد كه پست مدرنيسم و آموزش و پرورش مورد نظر آن نمادي از خلّاقيّت است. بر اين اساس چنين نتيجه گيري مي‌شود كه اهداف آموزشي مورد نظر پست مدرنيسم كه توسعه تفكر انتقادي، خودآفريني و خلق دانش است، در زمره اهداف غايي مد نظر در حيطه آموزش خلّاق هستند. بهره جستن از روش‌هاي مشاركتي و ديالكتيك، در فرآيند آموزش از ابزارهاي مورد نظر براي شكوفايي استعدادها و بروز خلّاقيّت به شمار مي‌روند. نقش معلم پست مدرن به عنوان راهنما است كه به دانش‌آموزان آزادي عمل مي‌دهد تا انديشه‌هاي نو و راه حل‌هاي متفاوت را بيان، ارزيابي و آزمايش كنند. كلاس درس پست مدرن چارچوب‌ها را مي‌شكند و برنامه‌هاي درسي از پيش تعيين شده نيستند. بنابراين،، فضاي آموزش و پرورش پست مدرنيسم شرايط را براي بروز خلّاقيّت و تربيت فرد خلّاق فراهم مي‌آورد. كليد واژه‌ها: پست مدرنيسم، خلّاقيّت، آموزش و پرورش، خود آفريني، تفكر انتقادي