بررسي قدرت روش سنجش تراكم استخوان به روش كمي اولتراسوند در مقايسه با روش استاندارد DEXA در تشخيص استئوپروز و استئوپني

سابقه و هدف: پوكي و شكستگي استخوان از معضلات بزرگي است كه كيفيت زندگي زنان يائسه را تحت تاثير قرار مي‌دهد. از آنجا كه حدود يك سوم زنان بالاي 50 سال از شكستگي در يكي از نقاط ستون مهره، ران و مچ دست رنج مي‌برند، شناسايي زنان دچار استئوپني يا استئوپروز مسئله مورد بحث باليني و پاراكلينيكي است. هدف از اين تحقيق بررسي قدرت روش سنجش تراكم در مقايسه با روش DEXA در تشخيص استئوپروز و استئوپني در زنان ايراني است.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مشاهده‌اي، 149 زن كه به منظور سنجش تراكم استخوان با روش DEXA مراجعه كرده بودند، وارد مطالعه شدند. پس از انجام سنجش تراكم با دستگاه Lunar و كسب رضايت‌نامه، تراكم استخوان به طريقه اولتراسوند و با دستگاه Sonoace 2000 از طريق پاشنه پا هر دو پا انجام شد. اطلاعات اوليه بيماران كسب و در پرسشنامه ثبت گرديد. يافته‌ها: ميانگين سني بيماران 5/11±7/53 سال (86-24 سال)، وزن آنها 7/11±0/68 كيلوگرم و اندكس توده بدني kg/m21/4±7/28 بود. بر اساس DEXA در ستون مهره‌ها، 5/31% استئوپني و 1/12% استئوپروز داشتند. در حالي‌كه اين آمار در QUS پاي چپ 49% استئوپني و 1/14% استئوپروز بود. ميزان استئوپني در گروه QUS بالاتر از روش DEXA بود. حساسيت روش QUS پاي چپ در گروههاي سني زير50، 65-50 و بالاي 65 سال در مقايسه با DEXA توتال ران بترتيب 6/66%، 5/70% و 100% بود. حساسيت اين روش در مقايسه با DEXA ستون مهره نيز بترتيب 6/71%، 3/78% و 4/94% بود. حساسيت روش QUS با افزايش سن زنان افزايش پيدا مي‌كند.نتيجه‌گيري: روش QUS از حساسيت مطلوبي در تشخيص موارد استئوپني يا استئوپروز در زنان يائسه، بخصوص بالاي 65 سال، برخوردار است. لذا توصيه مي‌شود بعنوان غربالگري از اين روش در شناسايي زنان در معرض خطر استفاده شود تا با درمان به موقع از بروز عوارض نامطلوب مثل شكستگي پيشگيري شود.