مقايسه شدت هيجانات ادراك شده پيش از رقابت در ورزشكاران داراي الگوهاي رفتاري A و B

The Comparison of the Intensity of Pre-Competition Perceived Emotion in Athletes with Type A and B Behavior

هدف اصلي از اين پژوهش، مقايسه شدت هيجانات پيش از رقابت در ميان ورزشكاران داراي الگوي رفتاري A و B بود. به اين منظور با پايش 108 ورزشكار كه در سطح مسابقات انتخابي قهرماني بزرگسالان (1385) فعاليت مي كردند، با استفاده از پرسشنامه بورتنر 32 نفر انتخاب و از ميان آنها 16 نفر با بيشترين امتياز (31/0± 45/6) به عنوان ورزشكاران الگوي رفتاري A و 16 نفر با كمترين امتياز (74/0 ± 69/3) به عنوان ورزشكاران الگوي رفتاري B انتخاب شدند. مدل فردگرايانه هنين در زمينه منطقه بهينه عملكردي براي ارزيابي شدت هيجاناتي كه ورزشكاران در بهترين و بدترين اجراي خود تجربه مي كنند، مورد استفاده قرار گرفت. نتايج توصيفي نشان داد در هر دو گروه بهترين اجرا با سطح بالاتري (نزديك به خيلي زياد) از شدت هيجانات خوشايند و موثر (P+) و سطوح پايين ترين (نزديك به كم تا متوسط) از شدت هيجانات ناخوشايند و موثر (N+) همراه بوده است. آزمون ويلكاكسون تفاوت معناداري را در بهترين و بدترين عملكرد ورزشكاران گروه A هنگام مقايسه شدت هيجان ناخوشايند موثر در برابر مخرب نشان داد (01/0 ?P). همچنين در بهترين عملكرد ورزشكاران گروه B هنگام مقايسه شدت هيجان خوشايند موثر در برابر هيجان مخرب، تفاوت معناداري وجود داشت (01/0?P). آزمون من ويتني نشان داد كه تفاوت معناداري ميان ورزشكاران الگوهاي رفتاري A و B در شدت هيجانات ادراك شده منفي (موثر – مخرب) در بهترين و بدترين اجراي آنها وجود دارد (01/0 = P). اين تحقيق نشان داد ورزشكاران الگوي رفتاري A نسبت به شدت هيجانات منفي مخرب و موثر در بهترين و بدترين اجراي خود در مقايسه با ورزشكاران الگوي رفتاري B، حساسيت بيشتري داشتند (شدت-هاي بيشتري را تجربه كردند).

The aim of this study was to compare the intensity ofpre-competition emotion in athletes with type A and B behavior patterns. Out of 108 wrestlers participating in Iranian national championships (2005), 32 wrestlers were selected as subjects by global Bortner scale. Then, 16 subjects with high scores (mean 6.45±0.31) formed Type A athletes group and 16 with low scores (mean 3.69 ±0.47) were considered as Type B athletes group. Haninʹs Individual Zones of Optimal Functioning (IZOF) model was used to assess the intensity of emotions athletes feel in their best / worst performance. Descriptive data showed that in both groups best performance was associated with a higher level (close to very much) of positive and effective emotion intensity (P+) as well as a lower level (close to little to moderate) of negative and effective emotion intensity (N+). Wilcoxon test showed a significant difference between best and worst performances of Type A group when there was a comparison between the intensity of negative and effective emotion and negative and harmful emotion (P<0.01). In Type B group, there was a significant difference in athletesʹ best performance when positive and effective emotion and harmful emotion (P<0.01). Mann-Whitney U test revealed a significant difference between Type A and B athletes in perceived negative (effective - harmful) emotions in their best / worst performances (P=0.01). This study showed that Type A athletes were more sensitive (i.e. they experienced higher intensities) to the negative effective and negative harmful (N±) emotions in their best/ worst performances when compared with Type B athletes.