روش‌شناسي تدوين خط‌مشي ملي كارآفريني كشور: چارچوبي مفهومي

صاحب‌نظران معتقدند براساس نظريه‌ي شكست بازار، "ارتقاي كارآفريني" مي‌تواند موضوع مداخله‌ي دولت‌ها باشد. مداخله‌ي دولت‌ها در قالب بسته‌اي به نام "خط‌مشي" (سياست) شكل عملي به خود مي‌گيرد. در فرايند خط‌مشي ‌(سياست) گذاري ملي كه شامل شناخت مساله، تدوين دستور كار، فرموله كردن، اجرا، ارزش‌يابي، تغيير و خاتمه‌ي خط‌مشي مي‌شود، مرحله‌ي فرموله كردن خط‌مشي (به معناي احصاي بديل‌هاي برخورد با يك مساله عمومي) از اهميت زيادي برخوردار است زيرا به‌شدت بر مراحل ديگر تاثير مي‌گذارد. روش‌شناسي فرموله‌كردن خط‌مشي‌ها براي قانون‌گذاران كشور مي‌تواند در تدوين خط‌مشي‌هاي كارآمد و اثربخش ياري‌دهنده باشد. امّا در حوزه‌ي خط‌مشي‌گذاري كارآفريني روش‌شناسي مشخصي وجود ندارد. در اين مقاله پژوهش‌گر تلاش مي‌كند نوعي روش‌شناسي مفهومي براي تدوين خط‌مشي‌هاي ملي كارآفريني در كشور ارايه دهد. اين روش‌شناسي به سبكي ابتكاري- تحليلي و با مرور بر دانش موجود و مشاركت نويسنده در طراحي فرايند شكل‌گيري بديل‌هاي خط‌مشي ارايه شده است. بنابراين پس از ارايه چارچوب مفهومي فرايند احصاي بديل‌هاي خط‌مشي، نحوه‌ي تدوين خط‌مشي كارآفريني ملي به‌عنوان محتواي عملي اجراي آن چارچوب اجرا مي‌شود.