ارزيابي خيابا نهاي شهري بر اساس رهيافت انسان گرا نمونه موردي خيابان سميه شهر شيراز

Urban Street Evaluation Using a Human-Oriented Approach A Case Study of Somayeh Street in Shiraz

خيابان مشخصه مهم حيطه عمومي است و جاذب كيفيت درخور خود مي باشد. بر اين اساس، به كيفيت زندگي شهرونداني كمك مي كند كه در آن ساكن بوده يا تنها از آن عبور مي كنند. از نقطه نظر برنامه ريزان و طراحان شهري، خيابان به عنوان يك فضاي شهري، بايد جوابگوي فعاليت هاي مختلف شهروندان در فضاهاي عمومي باشد. اين فعاليت ها مي تواند اجباري بوده و كمترين تاثير را از فضاي كالبدي بپذيرد؛ يا فعاليتي باشد كه فرد به ميل خود انتخاب مي كند و يا فعاليتي باشد كه متاثر از حضور ديگران در فضاي عمومي است. مقاله حاضر به بررسي موضوع خيابان با معيارهاي انسان گرايي ميپردازد. در اين راستا نخست انگاره هاي نظري و مطالعات پيشين بررسي مي شوند. با استفاده از مطالعات موجود، مجموعه اي از شاخص ها و معيارهاي موثر در جهت ارزيابي خيابان با توجه به سه مولفه عملكردي، تجربي-زيباشناختي و زيست محيطي صورت مي گيرد. بر اساس اين ،(ANP)پيشنهاد مي گردد و وزن دهي اين معيارها با استفاده از فرآيند تحليل شبكه اي 1 مدل، دو بعد مساعدت عابر پياده و رواني و آرام سازي ترافيك داراي بيشترين درجه اهميت بوده است و در نهايت، مدل پيشنهادي جهت ارزيابي خيابان سميه شهر شيراز به كار گرفته مي شود.