تحولات مفهوم آمريكاستيزي در سياست خارجي روسيه با تاكيد بر سياست خارجي پوتين

The Developments of Anti-US Positions in the Russian Foreign Policy; the Putinʹs Foreign Policy

چكيده آمريكاگرايي و آمريكاستيزي در دوره شوروي، تاثير مستقيمي بر رفتار نخبگان و گروه‌هاي سياسي اين كشور داشت. اين تاثير مكرّر، به ناگزير، در قالب عنصري از فرهنگ سياسي شوروي، به دوره پس از فروپاشي آن منتقل و بر مشي نخبگان سياسي، به ويژه بر رفتارهاي سياست خارجي آنها تاثير ‌گذاشت. در دوره يلتسين، تحت تاثير نابساماني‌هاي هويتي و تسلط رويكردهاي ايديولوژيكي، تاثير تاكيد بر هر دو وجه اين مولفه بر رفتارهاي سياست خارجي، به صورت دوره‌هاي متفاوت تعامل و تضاد با اين كشور بروز يافت. در دوره پوتين، با معرفي آمريكا به عنوان بزرگترين مانع در مسير احيا قدرت بزرگ روسيه، روندهاي آمريكاستيزانه، به ويژه در دور دوم وي به اوج رسيد و پس از تجربه ناموفق همگرايي با آمريكا در قالب عمل‌گرايي محافظه‌كار، رويكرد «مقاومت مستقيم» در برابر اين كشور، در قالب عمل‌گرايي تهاجمي، پي گرفته شد. نوشتار حاضر، در حد توان، با تمركز بر دوره پوتين، به بررسي چگونگي اين روندها خواهد پرداخت.