پديد آورندگان :
عزيزي ، قاسم نويسنده , , اشميت، آرمين نويسنده دانشگاه برفورد انگلستان, , , كوئيگلي، مارك نويسنده دانشگاه كانتريري نيوزيلند,دانشكده زمين شناسي , , فاضلي نشلي، حسن نويسنده , , فتاحي ، مرتضي نويسنده Fattahi, morteza , مقصودي، مهران نويسنده maghsoudi, mehran , صحبتي، رضا نويسنده دانشگاه تهران,موسسه ژئوفيزيك sohbati, reza
چكيده فارسي :
كاوش هاي باستان شناسي در سه محوطه باستاني زاغه، قبرستان و سگزآباد در دشت قزوين در شمال غرب ايران مركزي نشان مي دهد كه تپه باستاني زاغه در هزاره هاي ششم و پنجم پيش از ميلاد مورد سكونت قرار داشته است. اما به دلايل نامعلومي زندگي در اين تپه متوقف شده و با آغاز هزاره چهارم پيش از ميلاد، در تپه قبرستان از سر گرفته شده است. زندگي در «قبرستان» براي هزار سال ادامه داشته و با توجه به فراواني كوره هاي سفالگري يافت شده در آن، گمان مي رود كه اين تپه در زمان خود يك مركز صنعتي پر رونق، با وسعتي در حدود ده هكتار بوده باشد. با اين حال معلوم نيست كه چرا در آغاز هزاره سوم پيش از ميلاد، زندگي در اين تپه نيز متوقف شده است و از آن پس نزديك به هزار سال (هزاره گمشده) نشاني از سكونت در حوالي آن يافت نمي شود؛ تا اينكه در اواخر هزاره سوم پيش از ميلاد، گروهي از مردمان، اين بار در تپه سگزآباد ساكن شدند.بررسي پيشينه لرزه خيزي و لرزه زمين ساخت گستره قزوين نشان مي دهد كه رخداد زمين لرزه به منزله يكي از دلايل ممكن در ترك سكونت در تپه باستاني قبرستان، كاملاً محتمل است. يكي از گسل هايي كه جنبش روي آن مي توانسته باعث ويراني «قبرستان» شود، راندگي پنهان چسكين است كه نخستين بار در اين تحقيق معرفي مي شود. همچنين ميزان فعاليت اين گسل با استفاده از سن يابي به شيوه لومينسانس برانگيخته شده نوري (optically stimulated luminescence)، تعيين شده است.
