شناسايي بافت هاي لرزه اي در حوزه زمان- بسامد

هدف از اين تحقيق شناسايي تغيير بافت هاي لرزه اي با استفاده از تبديل زمان-بسامد (مقياس) سيگنال هاي لرزه اي است. شناسايي گستره بافت هاي لرزه اي مي تواند در تفسير داده هاي لرزه اي كمك شاياني در تهيه مدل هاي زمين شناسي داشته باشد.تبديل موجك كه تصويري از سيگنال در مقياس هاي گوناگون را عرضه مي كند در شناسايي بافت هاي لرزه اي مي تواند مفيد باشد. انتخاب مناسب تابع موجك در شناسايي نحوه تغيير خواص سيگنال لرزه اي (كه در اينجا ناشي از تغيير در بافت لرزه اي است) در امتداد خط لرزه نگاري و در يك بازه زماني مشخص، نقش بسزايي دارد. بيشينه و كمينه دامنه ضرايب موجك به دست آمده از تجزيه سيگنال با به كارگيري تبديل موجك گسسته پايا (بدون كاهش تعداد نمونه)، منطبق بر نقاط عطف در دو سوي رويداد لرزه اي مورد ِنظر است. در اين تحقيق اين بيشينه و كمينه ها درحكم نشانگرهايي (Seismic attribute) به كار مي روند كه مي توانند تغييرات بافت لرزه اي (Seismic texture) را نمايان سازند.براي تعيين گستره تغييرات و دسته بندي نشانگرهاي به دست آمده در حوزه زمان–بسامد، از ابزار رياضي بنام ماشين پايه برداري استفاده شده است. ماشين پايه برداري بر خلاف روش هاي مرسوم ديگر (مانند شبكه عصبي) كه سعي در كمينه ساختن خطاي آموزش دارند، اين روش سعي در كمينه كردن حد بالايي خطاي تعميم براي بيشينه سازي حاشيه بين صفحه جدايش چند بُعدي و داده ها دارد (اسكالكوپف و همكاران، 1996). ما از ماشين پايه برداري براي دسته بندي نشانگرهاي به دست آمده از تبديل موجك استفاده كرديم كه احتمال مي رود بافت لرزه اي در آنها تغيير كرده باشد.