وجود منبسط به مثابه «جنس حقيقي» در فلسفه ملّاصدرا

All-Pervading Existence as “the Real Genius” in the Philosophy of Mulla Sadra

همه معاني ماهوي پس از پذيرفتن اصالت وجود، در معرض بازتفسيرند. ما بايد بتوانيم تفسيري مبتني بر احكام وجود از آنها داشته باشيم. در اين مقاله با استفاده از نظر ويژه ملّاصدرا درباره «فصل» و تفسير وجودشناختي وي از آن، كوشيده‏ايم به نظريه او درباره «جنس» دست بيابيم. مي‏خواهيم بدانيم معناي جنسي با شهود كدام مرتبه وجود در ذهن منعكس مي‏شود. در واقع با همان رويكردي كه ملّاصدرا درباره فصل حقيقي و تطبيق آن بر وجود خاص اخذ كرده است پيش مي‏رويم تا به نظريه وي درباره جنس حقيقي برسيم. در اين روند، جنس را در نهايت بر وجود منبسط تطبيق مي‏كنيم و به ناسازگاري اين نظريه با قول سينوي مشهور، يعني انتزاع جنس از ماده، اشاره و از آن دفاع مي‏كنيم.

All notions pertaining to quiddity are prone to re-interpretation after one accepts the idea of the principality of existence, because one has to interpret them on the bases on the attributes of existence. The authors in this article try to infer Mulla Sadra’s idea about “genius” based on his unique idea and ontological interpretation of “differentia”. They want to know that, according to him, with an intuitive knowledge of which level of existence one becomes capable of contemplating about genius. In fact, they want to apply the same approach Mulla Sadra has taken with regard to the real differentia to the problem of genius. Since he considers differentia as reflecting “individual being”, the authors take the real genius as reflecting the all-pervading existence. They also refer to the incompatibility of this idea with Ibn-Sina’s well-known idea of the abstraction of genius from matter.