بررسي انتقادي دو روايت از رويكرد مهندسي علوم اجتماعي

: مقاله حاضر با پذيرش ضرورت پيوند علوم اجتماعي و جامعه ايران، دو روايت از رويكرد مهندسي علوم اجتماعي در ايران را نقد و بررسي مي‌كند. هدف در رويكرد مهندسي علوم اجتماعي، كوشش براي پيوند اين دانش‌ها با زمينه‌هاي فرهنگي و سياسي از طريق تغيير تعمدي و برنامه‌ريزي شده در مختصات مفهومي و تجربي علوم‌اجتماعي يا دگرگوني اين دانش‌ها از بيرون و با نگاهي ابزارگرايانه است. دو طرح اصلي مهندسي علوم‌اجتماعي با تأثيرپذيري از تمايلات دو نهاد دين و دولت، عبارت‌اند از «مهندسي اجتماعي» و «علوم‌اجتماعي ديني» . در اين مقاله ابتدا برخي مباحث مفهومي در مورد سرشت و پويايي علم، به منظور فراهم ساختن امكان درك مناسب رابطه علوم اجتماعي و محيط فرهنگي و سياسي ارايه مي شود و سپس با توجه به اين دستاوردهاي مفهومي، دو روايت از طرح مهندسي اجتماعي و علوم اجتماعي ديني مطرح و سپس بر مبناي معيارهاي برآمده از مطالعات نظري نقد و ارزيابي مي‌شوند. سرانجام، با توجه به ضرورت ارتباط علوم اجتماعي با زمينه‌هاي فرهنگي و سياسي، راهبردي جايگزين براي پاسخ‌گويي به اين ضرورت مطرح مي‌گردد