تاثيراستفاده از GPS در نگرش و عملكرد رانندگان اتوبوس ها و روساي پليس راه محور تهران- شيراز

امروزه كاربرد فناور يهاي نوين از جمله GPS در كشورهاي پيشرفته به منظور انجام امور نظامي، تجاري، دريايي، هوايي و عمومي مورد توجه قرار گرفته است. در سيستم هاي حمل و نقل زميني براي ناوبري و هدايت دقيق وسايط نقليه و تعيين دقيق موقعيت آن ها، از سيستم موقعي تياب GPS استفاده شاياني به عمل مي آيد. سيستم موقعيت ياب جهاني به تنهايي كاربرد زيادي ندارد و لازم است كه به همراه دستگاههاي الكترونيكي و مخابراتي مرتبط، به كار گرفته شود. اين سيستم به دو صورت OnLine و OffLine مورد استفاده قرار گرفته كه بيش ترين استفاده آن در صنعت حمل و نقل به منظور بهرهوري اقتصادي مانند مواردي چون صرف هجويي در وقت، هزينه و انرژي و همچنين نظارت مستمر بر عملكرد خودروها بوده است. در ايران نيز استفاده از سيستم GPS در ميان سازمان هاي دولتي، خصوصي و بويژه پليس، متداول شده است. در اين مقاله به شناخت نقاط قوت وضعف استفاده ازسيستم GPS OffLine توسط پليس راه در بخشي از اتوبوس هاي مسافربري كشور پرداخته شده است. در اين مقاله از روش تحقيق توصيفي از نوع پيمايشي استفاده شده است. اين نتايج از تجزيه وتحليل توصيفي نتايج پرسشنامههاي رانندگان اتوبوس هاي بين شهري مسير تهران - شيراز وروساي پليس راه كه در دو دوره زماني قبل و بعد از نصب دستگاه GPS مسيوليت داشته اند، حاصل گرديده است.