طراحي ارگونوميكي علايم راهنمايي و رانندگي و تاثير آن بر كاهش ترافيك و تصادفات

اگر حمل و نقل جاده اي را به عنوان يك سيستم در نظر بگيريم آنگاه مه مترين اجزاي اين سيستم عبار تاند از: جاده، راننده و اتومبيل. هر يك از اين اجزا به نوبه خود م يتوانند در ايجاد ترافيك و شكل گيري حادثه و تصادفات رانندگي موثر باشند. بديهي است كنترل هر يك از عوامل سازنده سيستم، كاهش يا حذف خطرات منتج از آن جز را به دنبال خواهد داشت. انسان به عنوان مه مترين جز از هر سيستم انسان- ماشين داراي عوامل شناختي است كه محدوديت ها و قابليت هاي مشخصي دارد. توجه به تواناي يها و محدودي تهاي شناختي انسان )در اينجا فرد راننده( به عنوان جز اصلي سيستم انسان- جاده در طراحي و سازماندهي سيستم حمل و نقل جاد هاي مورد مهمي است كه بدون شك نقش موثري در كاهش و حتي حذف بسياري از خطاهاي انساني منجر به حادثه خواهد داشت. در اين زمينه طراحي ارگونوميكي تابل وها و علايم راهنمايي و رانندگي به عنوان عمده ترين منابع ارسال اطلاعات به رانندگان مي تواند از طريق بهبود مراحل درك محرك هاي بصري سبب بهبود مراحل پردازش اطلاعات و در نتيجه تصميم گيري صحيح و عكس العمل به موقع شود. شرايطي كه تامين آن مي تواند متضمن كاهش ترافيك و سوانح رانندگي شود.