نظريه توحيد در شادكامي

The Theory of Monotheism in Achieving Happiness

هدف نوشتار آن است كه روشن سازد با توجه به ساختار دو بعدي شادكامي (نشاط ـ رضامندي)، تيوري شادكامي از نظر اسلام كدام است و چه چيزي مي تواند تحقق شادكامي را تبيين كند. اين پژوهش، يك بررسي كتابخانه اي است. بدين منظور، آن بخش از منابع اسلامي (قرآن و حديث) كه مربوط به اين مسيله مي باشد، مشخص و با استفاده از روش تحليل محتوا (متن) مطالعه شده اند. نتايج نشان مي دهد كه تيوري شادكامي در اسلام، بر «توحيد» مبتني است كه به معناي «واقعيت شناسي توحيدي» و «هماهنگ سازي با واقعيت هاي توحيدي»ِ مربوط به شادكامي مي باشد. بر اساس اين تيوري، شادكامي بر واقعيت هايي مبتني است كه توسط خداوند متعال تقدير شده و دستيابي به آن نيز راه خاصي دارد كه باز توسط خداوند متعال تنظيم شده است. شناخت اين واقعيت ها و پذيرش آنها، از سويي موجب «رضامندي» از تقديرهاي خداوند متعال مي شود، چون آنها را مبتني بر «خير» مي بيند. همچنين موجب «نشاط» مي شود، چون لذت هاي مورد نياز را بر اساس الگوي الهي آن تامين مي كند.

The present paper tries to explain what, according to Islam, the theory of happiness is if we take into account the two-dimensional structure of happiness (i.e. joy and satisfaction) and what things can demonstrate the realization of happiness. The method used in this research is a library survey and relevant Islamic sources such as the Holy Quran and traditions the Infallibles have been identified and studied on the basis of content analysis. The findings show that the theory of happiness in Islam is based on "monotheism", that is, on "monotheistic study of reality" and "conformity with monotheistic facts" related to happiness. According to this theory, happiness is based on the realities ordained by The Most High God and there is a certain way prescribed by The Most High God to achieve it. Knowing these realities and accepting them contribute to people’s "satisfaction" with what The Most High God has ordained because of their belief in the "good nature of such realities", and they bring "joy" to them because the joys which people need are satisfied through divine degree.