اولويت‌بندي عوامل تسهيل‌گر در راه‌اندازي كسب‌وكارهاي كوچك و متوسط با استفاده از روش مقدار تركيبي قضاوت‌ها در محيط فازي

عوامل تسهيل‌گر در راه‌اندازي كسب‌وكار، ضمن تقويت احتمال راه‌اندازي كسب‌وكار، بر موفقيت كارآفرين در راه‌اندازي كسب‌وكار اثرگذارده و دست‌يابي به نتايج مثبت را نيز براي وي سرعت مي‌دهد. در يك دسته‌بندي جامع، اين عوامل به دو مجموعه‌ي شرايط چارچوب كارآفرينانه و شرايط كارآفرين تقسيم‌بندي مي‌شوند. براساس الگوي مفهومي ديده‌بان جهاني كارآفريني، شرايط چارچوب كارآفرينانه عواملي هستند كه به ايجاد كسب‌وكارهاي جديد كمك مي‌كنند. از طرفي، شرايط كارآفرين مشتمل بر عواملي است كه مختص كارآفرين بوده و مانند اهرم‌هاي محرك، انگيزه و توان‌مندي لازم را در راه‌اندازي موفقيت‌آميز كسب‌وكار براي وي فراهم مي‌كند. در اين مقاله، عوامل يادشده به همراه عوامل زيرمجموعه‌ي آن‌ها به تفصيل بررسي شده و آن‌گاه با استفاده از روش مقدار تركيبي قضاوت‌ها در محيط فازي اولويت‌بندي مي‌شوند. اين تحقيق با توجه به هدف، از نوع پژوهش‌هاي كاربردي و بر مبناي طرح، از نوع پژوهش‌هاي توصيفي- پيمايشي است. هم‌چنين جامعه‌ي تحقيق، كارآفرينان و موسسان كسب‌وكارهاي كوچك و متوسط واقع در شهرك صنعتي استان سيستان و بلوچستان است. نتايج تحليل‌هاي انجام شده بر روي نظريه‌هاي نمونه‌اي به حجم 20 نفر از كارآفرينان، ضمن اولويت‌بندي عوامل در هر مجموعه، به‌طور كلي، نشان‌دهنده‌ي ارجحيت شرايط چارچوب كارآفرينانه بر شرايط كارآفرين است.