رهيافتي بر مسيله عقل و معرفت ديني با تاكيد بر انديشه عقلاني و وحياني در مسيله حقوق بشر غرب

مبدا حقوق براي انسان نمي‌تواند خاستگاهي انساني داشته باشد. بشر امروز از منظر مادي نمي‌تواند به شمارش كامل نيازمندي‌هاي بشر اقدام كند؛ جهت مداري مادي در غرب در تمام ابعاد زيست انساني است كه به توسعه سامانه مادي يا نفس پرستي منجر مي‌شود. بشر مطلوبِ تمدنِ مذكور در انسان محوري و هم عرض با خدا و حق مدار در برابر خالق تعريف شده و از آن تعبير به آزادي مي‌شود. آن چه در اعلاميه‌هاي حقوق بشر آمده، كاملاً مربوط به جنبه‌هاي مادّي حيات بشر بوده و در قلمرو حقوق اخلاقي و معنوي بشر دچار نقصان مشهودي است؛ در جهان بيني اسلامي، منابع قانون جهاني بشر و حتي واضع آن و مبداييت آن كاملاً تعيين شده است كه در انديشه اسلامي وحي در نمودار آموزه‌هاي قرآن قابل پذيرش است. براساس اين جهان بيني، مبداييت انسان هم عرض ربوبي قابل پذيرش نيست.