آموزش بين‌حرفه‌اي: بازانديشي در آموزش نظام سلامت

Inter-Professional Education: A Reflection on Education of Health Disciplines

ارتقاي كيفيت آموزش و برون‌داد آن در ارايه خدمات سلامت همواره مورد توجه سياست‌گذاران ارشد و مجريان برنامه‌هاي آموزشي بوده است. توسعه تعاملات بين‌حرفه‌اي به عنوان يكي از راهبردهاي اجتماعي نمودن فراگيران حوزه سلامت در فضاي كار گروهي از رويكردهاي تاثير گذار دراين راستاست. به اشتراك گذاشتن دانش و تجربيات فراگيران علوم سلامت فرصت‌هايي را فراهم مي‌كند تا تعاملات بين‌حرفه‌اي را به هنگام خدمت بياموزند. اين نوشتار بر آن است تا ضمن تعريف واژه‌هاي رايج در آموزش بين‌حرفه‌اي، از طريق ارايه نتايج يك مرور نظام‌مند، به ترسيم تصويري از تاريخچه پيدايش و توسعه اين رويكرد در كشورهاي پيشگام بپردازد. در اين رهگذر نقش سازمان بهداشت جهاني، سازمان‌هاي ملي و بين‌المللي بر بسط نتايج ابداعات آموزشي در اين حوزه ارايه مي‌گردد. اهرم‌هاي بيروني و دروني نظام سلامت كه ضرورت سرمايه‌گذاري بر بهبود تعاملات بين‌حرفه‌اي از طريق آموزش را آشكار مي‌كند، در ادامه مي‌آيد. همچنين مزاياي مبتني بر شواهد استفاده از اين رويكرد و مباني نظري زيربناي آن به اجمال مطرح مي‌شود. اين نوشتار با طبقه‌بندي الگوهاي مورد استفاده در اجراي ابداعات آموزشي و شيوه طراحي آنها همراه با تاريخچه‌اي از توجه به آموزش بين‌حرفه‌اي در ايران خاتمه مي‌يابد.

The quality of education and its output in the health care services has been strongly considered by educational policymakers and managers. The development of inter-professional collaboration has been identified as an influential strategy to socialize learners in various health care professionals. Sharing knowledge and experiences in Inter-Professional Education (IPE) provides health care students with opportunities to learn inter-professional interactions for their future health care services. This paper aims to present the trajectory of IPE through a systematic search. It defines relevant terminology of IPE followed by drawing the history of IPE especially in pioneer countries. The role of World Health Organization, national and international bodies in such development also are presented. Various internal and external levers enforcing investment on the improvement of inter-professional collaboration are scrutinized. Different evidence-based advantages of IPE and its theoretical basis will be addressed.. Also various models of IPE initiatives utilized around the world are summarized. The paper comes to the end with the history of IPE and its development in Islamic Republic of Iran.