ارايه مدل تخصيص بهينه بودجه تعمير و نگهداري جهت ارتقاي ايمني راههاي برون شهري

عمليات نگهداري راه ها در حفظ‌ و جلوگيري از اضمحلال زودرس آنها و بهره گيري از بيشينه ظرفيت راه در عمر پيش بيني شده خدمت رساني آن اهميت زيادي دارد. در اين ارتباط، عمليات نگهداري راه در زمره عمليات هزينه بري محسوب مي گردد كه لازم است مطابق با برنامه ريزي كاملا" مشخص و مظابق با نيازها و مشكلات راه انجام گيرد. حال اين پروژه درصدد مي‌باشد تا با رويكردي علمي طي دوره‌اي چند ساله رابطه‌اي را ارايه نمايد تا با استفاده از آن بتوان بهترين استراتژي تعميرو‌نگهداري روسازي را را براي يك راه معين بدست آورد به نحوي كه علاوه بر آنكه اهداف مورد‌نظر به خصوص كاهش هزينه‌هاي كل تعميرو‌نگهداري و افزايش كارايي اين هزينه‌ها و سياستها را تامين نمايد، بلكه با توجه به تاثير بسيار با اهميت وضعيت روسازي بر ايمني تردد در مسير.، كارايي روسازي طي دوره طرح در حدي قابل قبول باقي بماند. در اين راستا در اولين گام ، شاخص لازم جهت تعيين كيفيت روسازي معين شده و به دنبال آن با توجه به محدوديتهاي موجود در زمينه آمار و اطلاعات ترافيكي و وضعيت روسازي محورهاي مواصلاتي كشور مدلي جهت پيش بيني شرايط آينده و ميزان اضمحلال روسازي انتخاب گرديد. درمرحله بعد با استفاده از روش برنامه‌ريزي عدد صحيح و تعيين محدوديتهاي مربوط به توابع هدف، مدل بهينه‌سازي تخصيص بودجه تعمير و نگهداري راههاي برون شهري پيشنهاد شده. و در آخرين گام مدل مزبور با استفاده از اطلاعات موجود بر روي محور شريف آباد گرمسار احرا شده و نتايج مورد تحليل وارزيابي قرار گرفت.