سنتز و بررسي اثر بخشي آنالوگ هاي جديد داروي 4- كلرو آمودياكين عليه دوفرم حساس و مقاوم به كلروكين پلاسموديوم فالسيپاروم درمحيط In vitro

Synthesis and study of effects of new 4-chloro – amodiaquine analogues against two resistant and sensitive forms to chloroquine Plasmodium Falciparum, in vitro

مقدمه: مقاومت پلاسموديوم فالسيپاروم به كلروكين به يكي از مشكلات عمده بهداشتي در كشورهاي در حال توسعه تبديل شده است. آمودياكين يكي از تركيبات 4-آمينوكينولين است كه عليه بسياري از فرمهاي مقاوم به كلروكين موثر است ، اما بهر حال استفاده كلينيكي از آمودياكين به جاي كلروكين به شدت محدود شده است زيرا اين دارو داراي اثرات هپاتوكسيكي و آگرانولوسيتوزي در مصرف كنندگان مي باشد. بحث و نتيجه گيري: در يك فرايند چهار مرحله اي 10 آنالوگ مختلف كلروآمودياكين ساخته شد كه به صورت in vitro عليه گونه هاي مقاوم و حساس به كلروكين پلاسموديوم فالسيپاروم اثرات اميدواركننده اي نشان دادند. يكي از مشكلات 4-آمينوكينولينها داشتن واكنش مقاومتي متقاطع با كلروكين عليه فرمهاي مقاوم به كلروكين پلاسموديوم فاسيپاروم است كه خوشبختانه بيشتر اين آنالوگها چنين مقاومتي را در مقياسهاي بسيار ناچيزي نشان دادند. اگر چه چنين نتايجي دلگرم كننده است ولي مظالعات بيشتري لازم است تا اثرات ضد مالاريايي اين آنالوگها عليه ايزوله هاي بيشتري از انگل مالاريا آزمايش گردد. يافته ها: چندين آنالوگ 4-كلرو آمودياكين فعاليت ضد مالاريايي قوي به صورت in vitro عليه هر دو فرم مقاوم و حساس پلاسموديوم فالسيپاروم نشان داده اند. آنالوگهاي 5b ، 5c و 5i نه تنها در مقياسهاي نانومولار فعاليت ضد انگلي قوي داشته اند بلكه مقاومت متقاطع خيلي كمتري از خود نيز نشان داده اند. اثرات ضد پلاسموديومم فالسيپاروم اين آنالوگها عليه فرم حساس به كلروكين 3HB بسيار عالي تر از كلروكين بود و تا حدودي نسبت به آمودياكين نيز ارجحيت داشته اند اگر چه با افزايش طول زنجيره جانبي اين اثرات رو به كاهش مي گذاشت مثلا" در مورد آنالوگهاي دي بوتيل و نيز آنالوگهاي پيريدين ( 5g و (5j اين اثرات قابل توجه بوده است. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر آنالوگ هاي ايزومريك آمودياكين در يك روش چهار مرحله اي توليد شده و عليه فرمهاي پلاسموديوم فالسيپاروم TM6 ( مقاوم به كلركين ) و HB3 ( حساس به كلروكين ) بصورت in vitro آزمايش گرديده اند . انگل مالاريا بر اساس روش اصلاح شده Jensen و Trager براي كشت انگل پلاسموديوم فالسيپاروم در گلبولهاي قرمز انسان كشت داده شد.بر اساس اين روش پلاسموديوم فالسيپاروم در محيط كشت مداوم كه حاوي گلبولهاي قرمز گروه خوني O انسان در محيط كشت 1640 RPMIباضافه 10 درصد سرم AB انساني و با استفاده از گاز تركيبي كه حاوي 3 درصد دي اكسيد كربن،6 درصد اكسيژن و 91 درصد نيتروژن بود در 37 درجه سانتيگراد نگهداري شد.

Background: Resistance to chloroquine (CQ) in Plasmodium falciparum malaria has become a major health concern of the developing countries.This resistance has prompted a re-examination of the pharmacology of alternative antimalarials that may be effective against resistant strains. Amodiaquine (AQ) is a 4-aminoquinoline antimalarial which is effective against many chloroquine-resistant strains of P. falciparum. However, clinical use of AQ has been severely restricted because of associations with hepatotoxicity and agranulocytosis. The aim of this study was to examine the effects of replacing the 4’OH function of amodiaquine with either chlorine or fluorine. Materials and Methods: A successful four-step synthesis of a new series of 4-chloro analogues has been designed and applied to the synthesis of an array of 10 analogues. Malaria parasites were maintained in continuous culture using the method of Jensen and Trager. Cultures were grown in flasks containing human erythrocytes (2-5%) with parasitemia in the range of 1% to 10% suspended in RPMI 1640 medium supplemented with 25 mM HEPES and 32 mM NaHCO3, and 10% human serum (complete medium). Cultures were gassed with a mixture of 3% O2, 6% CO2 and 91% N2 and were kept in a 30 degree temperature. Results: It is apparent that several analogues had very potent antimalarial activity against both strains of the parasite. In particular 5b, 5c and 5i were not only active in the single nanomolar range, but they also displayed little cross-resistance. Against the sensitive HB3 strain, these analogues were superior to chloroquine and slightly more potent than amodiaquine. Activity was reduced when the side-chain was large (eg. dibutyl analogue and pyridine analogues, 5g and 5j respectively). Discussion: In a four - step Process, 10 different chloro - amodiaquine were synthesized which showed (in vitro) Promising effects against chloroquine resistant strains of Plasmodium falciparum. It is clear that the 4’chloro series has several members with higher or equivalent activity to amodiaquine (and 4(b)). In particular, given the metabolic resilience of the N-tert butyl side-chain (as seen in metabolism studies with 4b) analogue 5b looks like an excellent candidate worthy of further investigation.