روش‌شناسي رفع تعارض ميان مكاشفات عرفاني

The methodology of solving the conflict between mystical disclosures

مهم‌ترين ?? اگر نگوييم تنها ?? منبع معرفتي عرفان نظري، به عنوان نظام هستي‌شناختي، مكاشفات عرفاني است، كه از نظر عرفا دريچه‌اي به سوي حقيقت هستي مي‌گشايد و ما را مستقيماً با آن مواجه و يا يكي مي‌سازد. يكي از دستاويزهاي مهم مخالفان عرفان در نفي واقع‌نمايي معرفتي مكاشفات عرفاني، وجود اختلاف و ناسازگاري ميان مضمون معرفتي اين مكاشفات است كه منجر به طرح دعاوي گوناگون و متعارض از سوي عرفا شده است (چالش دعاوي متعارض). اين مقاله مي‌كوشد با تبيين: 1. تفاوت در درجات مكاشفات (اختلاف طولي)؛ 2. تنوع در مكاشفات (اختلاف عرضي)؛ 3. خطا در فهم و دريافت مكاشفات؛ 4. آميزش مكاشفه راستين با مكاشفه‌نما؛ 5. نارسايي در گزارش مكاشفه به عنوان خاستگاه‌هاي اصلي وجود اختلاف و ناسازگاري در نگاه نخست ميان دعاوي عرفا، روش صحيح رفع تعارض ميان مكاشفات عرفاني را ارايه دهد.

One of the most important, if not the most, of epistemic resources of mysticism as a ontological system is mystical disclosures, which opens an aperture toward the truth and makes us faced to it and unified with it. One of the excuses upon which the anomies of mysticism deny the epistemic veridicality of mystical disclosures is the differences and incoherencies between of the epistemic content of these mystical disclosures. These differences and incoherencies came to some various claims and even conflictions. This paper tries to explain. 1. The differences between disclosures (vertical difference); 2. The diversity of disclosures (horizontal difference); 3. The mistakes in understanding and perception of disclosures; 4. The intercourse of disclosures with disclosures-pseudo; 5. The insufficiency in reporting of disclosures Through which the mystical disclosures can be solved in a sound way.