مطالعه راديوگرافي استيوآرتروز در سگ‌ها

Radiographical study of osteoarthrosis in dogs

زمينه مطالعه: استيوآرتروز يك بيماري غيرالتهابي و غيرعفوني بوده كه باعث تغييرات استحاله‌اي پيشرونده در مفاصل متحرك مي‌شود و به تدريج ناكارآمدي مفصل را در پي خواهد داشت. هنوز در ايران گزارشي از شيوع بيماري دژنراتيو مفاصل در سگ ارايه نشده است. هدف: هدف از اين مطالعه، بررسي راديو گرافي عارضه استيوآرتروز در مفاصل مختلف و ارزيابي عوامل تاثير گذار مثل سن، جنس، نژاد و محل مفصل درگير در سگ بود. روش كار: اين بررسي براساس كليشه‌هاي راديوگرافي و پرونده‌هاي درمانگاهي سگ‌هاي ارجاعي به بخش راديولوژي بيمارستان دام‌هاي كوچك دانشكده دامپزشكي دانشگاه تهران طي سال‌هاي 1382 تا1386 انجام شده است. از تعداد 1896 بيمار ارجاعي به بخش راديولوژي، 232 بيمار به علت مشكلات مفصلي ارجاع شده و تمام اين 232 بيمار مورد ارزيابي راديوگرافي قـرار گـرفتـه بـودنـد. نتايج: در نهـايت از اين ميان تعداد 49 قلاده سگ عوارض راديوگرافي استيوآرتروز را نشان دادند. در 15 مورد از اين بيماران(46/6 درصد)عوارض در ستون مهره‌ها و در 34 مورد ديگر (65/14 درصد) عوارض در اندام‌هاي حركتي مشاهده گرديد. در اندام‌هاي حركتي 47 درصد موارد استيوآرتروز در اندام‌هاي حركتي قدامي و 53 درصد در اندام‌هاي حركتي خلفي مشاهده گرديد. بالاترين درصد وقوع استيوآرتروز در بين مفاصل در مفصل لگني–راني (23/38درصد) مشاهده گرديد. براساس نتايج ايـن بـررسـي عـوارض راديـوگـرافـي استيـوآرتـروز در سـگ‌هـاي نژاد بزرگ(56/34 درصد) بيش از سگ‌هاي نژاد كوچك (63/13درصد) ديده مي‌شود(002/0‌‌p=‌.) درحالي كه تفاوت معني‌داري در دو جنس نر و ماده وجود ندارد (55/0 =‌.) در بررسي حاضر مشاهده گرديد كه با افزايش سن درصد ابتلا به شكل اوليه بيماري به طور معني‌داري بالا مي‌رود (01/0‌‌p=‌. ) نتيجه گيري نهايي: بنابر يافته هاي به دست آمده در اين بررسي، وزن بالا و افزايش سن دو عامل مهم و تاثيرگذار در بروز تغييرات دژنراتيو در مفصل هستند.

BACKGROUNDS: Degenerative joint disease (DJD) is a non-inflammatory and noninfectious disorder of movable joints characterized by degeneration of articular cartilage and new bone formation around the joints. There is no comprehensive report about the prevalence of DJD in dogs in Iran. OBJECTIVES: The aim of this radiographical study was to evaluate the rate of DJD and the influencing factors such as age, sex, breed and location of the joint in dogs referred to the Radiology Division of the Veterinary Teaching Hospital, University of Tehran. METHODS: A total of 1896 canine cases were studied during a period of five years (1382-1386). Two hundred and thirty two cases were x-rayed with each having the problem of joint disease. RESULTS: Radiographic evidence of DJD was found in 21.12% of the examined dogs. Degenerative joint disease of the vertebral column was diagnosed in 6.46% of all the cases. Degenerative changes of appendicular joints were found in 14.65% of the cases. The incidence of osteoarthrosis of the forelimbs was 47 % among cases with DJD of appendicular joints. The rate of osteoarthrosis of hind limbs was 53%. The highest rate of DJD of appendicular joints was seen in the hip joints (38.23%). This study demonstrated that radiographic changes of DJD were more discernible in large breed dogs (34.56%), as compared to small breeds (13.63%) (p|£|0.002). While no sex predilection was found. CONCLUSIONS: This study revealed that the probability of suffering from primary osteoarthrosis increased with a dogʹs age (p|||£|0.01).