مسيله هيوم از ديدگاه بيزگرايان

Humeʹʹs Argument in the View of Bayesians

مسيله استقرا و توصيف فعاليت استقرايي مسيله‌‌اي بنيادي است كه براي تمام علوم اعم از تجربي و انساني اهميت دارد. كشف بسياري از روابط علّي چه در حوزه اجتماعي و چه در حوزه علوم تجربي بر داده‌هاي استقرايي استوار است و بديهي است با به چالش كشيدن استقرا، مباني روش‌شناسي علوم اجتماعي نيز مورد چالش قرار مي‌گيرند. در اين مقاله نخست، مساله‌ شكاكانه هيوم درباره استقرا مطرح شده و اشاره خواهد شد كه استدلال هيوم خطاپذير بودن استقرا را هدف نمي‌گيرد، بلكه از ناموجه بودن آن انتقاد مي‌كند. اما در استدلال هيوم فعاليت استقرايي به شكلي ساده و ابتدايي تشريح شده است. اين مسيله و اهميت آن براي قدرت استدلال شكاكانه ضد استقرا، پاي مساله‌ي توصيف استقرا را به ميان مي‌كشد. در بخش دوم مقاله، ديدگاه بيزگرايانه در باره‌ي استقرا به عنوان توصيفي كلي از گذار‌هاي استقرايي مطرح مي‌شود و با توسل به آن از سه ديدگاه به مسيلهي هيوم پرداخته خواهد شد.

One of the most fascinating projects for philosophers is to give a satisfactory account of our inductive practice (the so-called description project). In this paper, after revisiting Humeʹs skeptical challenge to the problem of induction, we will argue that Humeʹs argument does not undermine the reliability of induction but rather render it unjustifiable. In the first part of the paper, we will argue that Humeʹs argument rest on a false description of our inductive behavior. In the second part, we will appeal to Bayesian approach to deal with the problem of induction. In the light of Bayesian achievements, one can take a huge step towards getting the description project done.