وراثت در عصر غيبت

Inheritance in the age of Absence

معارف ديني، سرشار از گوهرهايي است كه قدر و قيمتشان در بازار حقير انديشه بشري ناشناخته مانده است. وراثت از جمله اين مفاهيم به شمار مي‌آيد كه سطحي از آن را مي‌شناسيم و ژرفايي كه غافلانه از آن عبور كرده‌ايم. وراثت از سويي، طرحي است پرقدر در نظام اجتماعي و اقتصادي اسلام و از ديگرسو، مفهومي است با مقوله‌هاي هدايت و تاريخ آن، با ولايت و وظايف وليّ پيوندي وثيق دارد. نوشته «وراثت در عصر غيبت»، تلاشي است براي نگاهي دقيق‌تر به ژرفاي اين مفهوم و نشان دادن تصوير متفاوتي كه اين انديشه از شكل‌گيري خوبي‌ها در هستي، فرد و جامعه امروز به دست مي‌دهد. درك درست چگونگي پيدايش و شكوفايي خوبي‌ها و نقش انبيا، امامان و علما در آن، مي‌تواند ما را به نگاهي تازه درباره نقش امام? در عصر غيبت و نقش عالمان دين برساند و گستردگي حوزه مسيوليت را پيش چشم بياورد.

Religious education is rich in gems still widely unknown relative to the inferior human thought. Inheritance among those concepts that the surface of it is considered and it has a depth that we unknowingly have crossed it. Inheritance, on the one hand, is a plan for social and economic system of Islam and on the other hand, is a concept with the issues of guidance and its history has a strong link with the notions of velayat and duty. “Inheritance in the age of Absence” is an attempt to have a closer look at the depth of this concept and showing that a different picture of this concept forms good things in the beings of individuals and society. The true understanding of how goodness came into existence and developed and the role of prophets, imams and the religious scholars in it can lead to a new look at the role of the Imam in the time of Absence and the role of the religious scholars and project the area of responsibility before our eyes