بررسي و ريشه‌يابي عوامل خطرآفرين در كارگاه‌هاي ساختماني

امروزه با وجود صنعتي شدن روش‌هاي ساخت، ساخت و ساز بعنوان يكي از پرخطرترين صنايع در جهان است. در ميان فعالان اين صنعت، افرادي كه در كارگاه‌هاي ساختماني حضور دارند، بيش از ديگران در معرض خطر هستند. از اين‌رو توجه به ايمني در كارگاه‌هاي ساختماني جايگاه خاصي در كاهش نرخ بروز حوادث در پروژه‌ها دارد. اين در حالي است كه ذينفعان پروژه‌ها توجه و تعهد چنداني به ايمني نداشته و آنرا جزيي از كار و امري بديهي مي‌دانند. در اين تحقيق هدف آن است كه بر پايه مطالعات ميداني (آماري و پرسشنامه) در سطح كشور و بخصوص شهر اصفهان، متداول‌ترين نوع حوادث و پيامدهاي آنها شناسايي شود و با معرفي اصلي‌ترين عوامل وقوع حوادث بتوان ذينفعان پروژه‌ها را براي كاهش هرچه بيش‌تر حوادث كارگاهي راهنمايي نمود. نتايج مطالعات ميداني نشان مي‌دهد از آن است كه عوامل انساني و سازماني كارگاه‌هاي ساختماني بخش زيادي از علل بروز حوادث را به خود اختصاص داده است و عوامل اصلي قراردادي ساخت و ساز (كارفرما، مشاور و پيمانكار)، آنچنان با قوانين و آيين نامه‌هاي ايمني آشنايي ندارند و در صورت آشنايي، نظارت از سوي عوامل بالادستي بر بكارگيري اين اسناد وجود ندارد.