كلام اشعري در كلام قشيري

ابوالقاسم قشيري(465- 376هـ) يكي از بزرگ ترين عارفانان و عالمان قرن پنجم هجري قمري است. او در ميدانهاي علم و معرفت روزگار خود، سرآمد اقران بود. آثار فراواني كه از او برجاي مانده گواه اين است كه نه تنها در سلوك عرفاني و حكمت عملي، بلكه در حديث و تفسير و فقه و كلام هم از توانمندي زايدالوصفي برخوردار بوده است. يكي از دغدغه هاي قشيري بر اساس آنچه كه از منابع مختلف گزارش شده، انديشه هاي كلامي است. به نظر مي رسد باورهاي كلامي قشيري در بازخواني انديشه هاي او، همخواني و تطابق بيشتري با كلام اشعري داشته باشد. اين مساله را مي توان در آثار او به وضوح مشاهده كرد. در رساله ي قشيريه، تفسير لطايف الاشارات، نامه ي شكايت اهل سنت و قصيده الصوفيه آشكارا منظومه ي فكري قشيري آمده است. نگارنده در اين مقاله كه به روش كتابخانه اي صورت گرفته در پي آن است تا با مراجعه به آثار مذكور هر چه بيشتر به انديشه هاي قشيري وضوح ببخشد. نتيجه اي ك از مقاله گرفته مي شود حاكي از آن است كه آرا قشيري بجز مساله ي صفات خبريه و راه شناخت خداوند همان آرا ابوالحسن اشعري است.