صايب و انتقادهاي اجتماعي او

Social Criticism in Saeb Tabriziʹʹs Poetry

موضوع سياست و چگونگي اداره‌ي امور مردم و جامعه يكي از دغدغه‌هاي فكري شاعران و نويسندگان است و اهميت اين موضوع سبب شده تا در سروده‌ها و نوشته‌هاي خود به اين موضوع بپردازند؛ چنان كه سعدي در گلستان و بوستان، عنصرالمعالي در قابوس نامه و زين‌العابدين مراغه اي در سياحت نامه‌ي ابراهيم بيگ گوشه اي از سياست حاكمان را در قالب رمان اجتماعي بيان كرده اند. صايب تبريزي از بزرگترين سخن سرايان سبك هندي در قرن دهم هجري است. مضمون آفريني‌هاي زيباي او در غزل، توجه ويژه‌ي او به مسايل اجتماعي و پيروي از طنز حافظ و سعدي، او را در رديف يكي از چهره‌هاي بزرگ ادبي ايران قرار داده است. صايب با توجه به شرايط سياسي و اجتماعي عصر خود نگاهي ويژه به سياست و كشورداري دارد. او در هر باب، نقدهايي در پرده‌ي پند و اندرز براي كارگزاران حكومت دارد. در اين مقاله سعي شده است نمونه‌هايي از انتقادهاي سياسي و اجتماعي منعكس شده در اشعار صايب تبريزي ارايه شود.