تكامل ساختاري، گرمايي و مكانيكي گسل هاي راستا لغز در توده ي توناليتي ده نو، غرب مشهد، شمال شرقي ايران

Structural, thermal, mechanical evulotion of strike slip faults in Dehnow tonalite pluton, west of Mashhad, Northeast Iran

توده ي توناليتي ده نو درغرب مشهد (شمال شرقي ايران)، يكي از قديمي ترين توده هاي نفوذي در مجموعه ي گرانيتوييدهاي مشهد است. اين توده با چهار دسته شكستگي منظم قطع شده است. از ميان آن ها دو دسته ويژگي هاي گسل با جدايش راستايي راست رو را نشان مي دهند. دسته ي A شامل گسل هاي راستا لغز راست رو با اندك مولفه ي شيب لغز وارون و دسته ي B گسل هاي راستا لغز راست رو با مولفه ي كوچك شيب لغز بهنجارند. توناليت در هسته ي گسل ها به ميلونيت تغيير يافته است. بررسي ريز ساختارها و بازتبلور ديناميكي دردانه هاي كوارتز در اين ميلونيت ها نشان مي دهد كه تشكيل ميلونيت ها در دماي 410-430 درجه ي سانتي گراد و تنش تفاضلي (Mpa)31/59-54/42 و تنش برشي بيشينه ي (Mpa)65/29- 27/21 روي داده است. نرخ كرنش در اين تغيير ساختاري - بوده است. پي جويي هاي صحرايي و بررسي ريز ساختارها نشان داد كه اين دسته هاي گسلي در نتيجه ي لغزش دوباره روي درزهاي كششي و درزه هاي نامتقارن حاشيه اي آن ها تشكيل شده اند.

Dehnow tonalite in west of Mashhad, NE Iran, is one of the oldest pluton in Mashhad Granitoied Complexes. This pluton cut by four systematic fracture sets. Among them, two sets show right lateral strike separation. Set A consists of parallel right lateral strike slip faults with a minor reverse slip component and Set B includes right lateral strike slip faults with a small component of normal slip. Other set is formed between faults in set A. Tonalite is deformed into mylonite in fault cores. Study of microstructures and dynamic recrystallization of quartz grains in these mylonites indicates that the formation of mylonites have taken place under 410-430 (?C), 42.54 - 59.31(Mpa) differential stress and 21.27-29.65(Mpa) maximum shear stress. The strain rate in this deformation is - . Field observations and study of microstructures revealed that these fault sets have formed during renewed slip on the earlier formed extensional joints and their asymmetric fringe joints probably during Late Cimmerian orogeny.