بررسي تاثير شش هفته تمرينات قدرتي و پلايومتريك بر تعادل پوياي دانشجويان مرد ورزشكار

Effect of six week strength and plyometric training on dynamic balance of male athletic students

چكيده مقدمه: تعادل از اجزاي جدا ناپذير تقريبي همه فعاليت‌هاي روزانه و شاخصي تعيين كننده در بررسي توانايي عملكردي ورزشكاران به شمار مي‌رود. بنابراين هدف از انجام تحقيق حاضر بررسي تاثير شش هفته تمرينات پلايومتريك و تركيبي بر تعادل پوياي دانشجويان مرد ورزشكار بود. مواد و روش‌ها: آزمودني‌هاي تحقيق حاضر را 30 دانشجوي مرد ورزشكار با ميانگين سني 18/23 سال، وزن 17/72 كيلوگرم و قد 58/173 سانتي‌متر تشكيل دادند كه بدون سابقه آسيب در اندام‌ها بوده، به صورت داوطلبانه در اين تحقيق شركت و به صورت تصادفي به دو گروه 15 نفري (گروه يك: تمرين تركيبي (قدرتي و پلايومتريك) و گروه دو: شاهد) تقسيم شدند. قبل از اعمال شش هفته برنامه تمريني، تعادل پوياي آزمودني‌ها به وسيله آزمون تعادل ستاره (Star excursion balance test يا SEBT) اندازه‌گيري شد. در طول شش هفته كه گروه تمريني، تمرينات ويژه خود را انجام مي‌دادند، گروه شاهد نيز به فعاليت‌هاي بدني روزانه و تمرينات خود پرداختند. بعد از اتمام دوره تمريني، تعادل پوياي آزمودني‌ها نيز اندازه‌گيري شد. از آمار توصيفي براي محاسبه‌ ميانگين ويژگي‌هاي آزمودني‌ها و نيز فاصله دست‌يابي آن‌ها در هشت جهت SEBT، استفاده شد. همچنين از آزمون t مستقل براي مقايسه فاصله دست‌يابي آزمودني‌ها در دو گروه پس از اعمال برنامه تمريني و از آزمون t همبسته براي تعيين تاثير تمرينات بر تعادل پويا، در سطح معني‌داري 05/0 > ? استفاده شد. يافته‌ها: پس از اجراي دوره تمريني و در پس‌آزمون SEBT فاصله دست‌يابي آزمودني‌هاي گروه تمريني در تمامي جهت‌ها افزايش معني‌داري داشت. اما در فاصله دست‌يابي آزمودني‌هاي گروه شاهد در پيش و پس‌آزمون SEBT هيچ تفاوت معني‌داري مشاهده نشد. همچنين پس از اعمال برنامه تمريني بين گروه تمريني و شاهد در تمامي جهت‌ها تفاوت معني‌داري مشاهده شد. نتيجه‎گيري: با توجه به نتايج تحقيق استفاده از تمرينات تركيبي (پلايومتريك و قدرتي) به منظور كاهش احتمال آسيب و بهبود تعادل پوياي ورزشكاران توصيه مي‌شود. كليد واژه‌ها: تمرينات قدرتي و پلايومتريك، تعادل پويا.

Abstract Introduction: The purpose of this study was to consider the effects of strength and plyometric training on dynamic balance of male athlete students. Materials and Methods: 30 elderly males with average and standard deviation age of 23.18 ± 4.95yr, weight 72.17 ± 3.09kg and length 173.58 ± 3.63cm without any precedence of lower extremity, voluntarily participated in this study. They divided into two groups as follow: group 1: strength- plyometric (n = 15) exercise 2: control group (n = 15). One day before from executing of strength and plyometric exercises, dynamic balance assessed with using the Star Excursion Balance Test (SEBT). Within 6 week that exercises group executing exercise programs, Control group asked to continue their daily common activities. One day after from completing of exercises, dynamic balance of subjects assessed with using the SEBT test. Descriptive statistic was used to determine the mean of subjectsʹ characteristics and reaching distance in eight directions of SEBT. Paired sample t-test was used to compare the mean differences for pre- and post-test data. Also t-test for independent groups was used to compare the data for two groups. P values < 0.05 were considered significant. Results: Significant differences were seen between pre and post reaching distance using SEBT after the applying strength-plyometric training program for practice group in all directions of SEBT. The results not showed any difference between pre and post reaching distance in SEBT for control group. Also Significant differences were seen between practice and control groups after the applying strength-plyometric training program in all directions of SEBT. Conclusion: Due to results, using concurrent exercises (strength-plyometric training) in training programs are recommended to decrease likelihood improve the athletesʹ dynamic balance. Keywords: Strength-plyometric training, Dynamic Balance.