معراج يا خلسه هاي نظامي، تجربه مشترك عرفا

Nezami’s Ascent Or Ecstasy: A Common Mystical Experience

معراج به عنوان غايت آمال پرواز معنوي عارفان همواره مورد توجه عارفان شاعر يا شاعران عارف زبان فارسي بوده است و شاعراني از اين دست بعضاً در آثارشان مدعي اند كه چنين سفري را تجربه كرده اند. نظامي گنجوي از جمله شاعراني است كه در منظومه‌ي مخزن الاسرار خود در بيتي ادعا مي كند كه در شبي كه مانند روز روشن بوده، معراجي داشته است. در اين پژوهش سعي شده است با بررسي پنج گنج نظامي اين ادعاي او مورد بررسي قرار گيرد و نحوه بازتاب آن در آثار او تحليل شود و در نهايت نحوه و چگونگي اين سفر روحاني او با زبان خود شاعر به تصوير كشيده شود و مورد بررسي قرار گيرد.

Ascent, as the end of the mystic’s spiritual flight, has, for a long time, been dealt with by several mystic poets who usually claim to have experienced the voyage to the world beyond. Nizami Ganjavi makes the same claim in his Makhzan Al-Asrar, where he speaks about his ascent in a night as vivid as day. The purpose of this article is to study Panj Ganj in order to deal with this claim and to analyze its reflection in his works.