مقايسه‌ي اثر جانمايي مهاربندهاي ضربدري در رفتار لرزه‌يي ساختمان‌هاي فولادي براساس مفاهيم شكنندگي

THE EFFECT OF BRACING PATTERN ON THE FRAGILITY CURVES OF REGULAR STEEL BUILDINGS WITH X-BRACING, USING NONLINEAR TIME HISTORY ANALYSES

در اين نوشتار به‌منظور مقايسه‌ي اثر جانمايي مهاربندها در ميزان احتمال خسارات وارده به ساختمان‌هاي فولادي در شدت‌هاي مختلف زمين‌لرزه، با درنظر گرفتن دو حالت جانمايي جدا و به‌هم چسبيده ي دهانه‌هاي مهاربندي در قاب ها، منحني‌هاي شكنندگي براي چند ساختمان با پلان 4*6 دهانه و تعداد طبقات 3 و 5 و 7 توليد شده است. منحني‌هاي شكنندگي با انجام بيش از 42 تحليل پوياي غيرخطي براي هر قاب با اعمال شتاب‌نگاشت‌هايي با شدت‌ها و محتواهاي فركانسي مختلف و به‌كارگيري توابع آماري و احتمالاتي، و بهره‌گيري از دو شاخص شكست «تغييرشكل محوري خميري» و «تغييرمكان بين طبقه‌يي» توليد ‌شده‌اند. بررسي منحني‌هاي حاصله نشان مي دهد كه اولاً شاخص شكست «تغييرشكل محوري خميري» معيار بهتري براي ارزيابي شكنندگي است، ثانياً قاب‌هاي با دهانه‌ي مهاربندي به‌هم چسبيده شكنندگي كم‌تري نسبت به جانمايي جدا از هم نشان مي دهند.

To compare the effect of the bracing pattern on the fragility of steel buildings with Concentrically Braced Frames (CBFs), two patterns, one with bracing in adjacent bays and the other with bracing in non-adjacent bays, were used. Fragility curves were developed by nonlinear time history analyses of buildings with 4- by 6-bay plans and 3, 5, and 7 stories, subjected to 42 different recorded accelerograms, with various peak ground acceleration and different frequency content. Two different damage indices, including “story drifts”, and the “axial plastic deformation” of bracing elements were used. Results showed that bracing in adjacent bays leads to a lower fragility of, around, 10%, compared to bracing in non-adjacent bays. Results also show that the second index is more reliable for developing the fragility curves of steel buildings with CBFs.