توسعه و عرفي شدن در ايران

Development and Secularization in Iran

هدف اين مقاله، شناسايي راهكارهاي تاثيرگذاري فرآيند توسعه، بر عرفي شدن احتمالي ايران است و براي اين منظور، از رويكردي نظري و تبييني بهره گرفته شده است. يافته اصلي اين تحقيق، عبارت است از يك الگوي نظري سامان‌ يافته‌ و متشكل از مجموعه‌اي از فرضيه‌ها، كه تا حد امكان كوشش شده است كه در يك سطح كلي به واقعيات عيني مستند باشند. بر حسب اين الگو، توسعه در محورهاي گوناگون آن، از طرق متعدد، از جمله: علم‌گرايي، نسبيت‌گرايي، سودپرستي، نابرابري، نفي اقتدارهاي سنتي، دنيا‌گرايي، تجمل‌گرايي، محو اجتماعات محلي و اشاعه فرهنگ مدرن، مي‌تواند باعث عرفي شدنِ احتمالي ايران گردد. با توجه به كمبود جدّي پيشينه تحقيق، درباره موضوع اين مقاله، اميد است اين كار بتواند گامي هر چند كوچك در جهت پيشبرد ادبيات بحث عرفي شدن به شمار آيد.

The purpose of this article is to identify the influence of the development process of secularization in Iran. In this way, a theoretical and explanatory approach has been employed. The main outcome of this research is a theoretical model, composed of a set of hypotheses and close to experimental realities. Based on this model, development can cause secularization in different ways, such as: relativity, capitalism, inequality, rejecting traditional powers, materialism, and modernization. With respect to a serious lack in research background on the issue at hand, the research aims to improve the literature of secularization.