بررسي وزن اشعار عاميانه فارسي براساس نظريه وزني

A Study of Meter in Persian Folk Poems Based on the Metrical Stress Theory

پژوهش حاضر به بررسي وزن اشعار عاميانه فارسي براساس نظريه وزني بروس هيز اختصاص دارد. شعر عاميانه فارسي وزني تكيه اي – هجايي دارد؛ يعني وزني كه براساس تكرار تكيه ها در فواصل هجايي مساوي به وجود مي آيد. نظريه وزني كه يكي از شاخصه هاي منشعب از واج شناسي زايشي است، سلسله مراتب وزني را در شعر تعيين مي كند و آنها را بر نمودارهاي درختي نشان مي دهد. در اين مقاله پس از شرح نظريه وزني، شعر عاميانه فارسي را كه به ترتيب، مصراع، شطر و پايه ها هستند، بر نمودارهاي درختي نشان مي دهيم و قواعد مطابقه وزن تكيه اي – هجايي را در اين نوع اشعار ارايه مي كنيم

This article, following the Metrical Stress Theory of Bruce Hayes, studies the nature of meter in Persian folk poems. The accentual-syllabic meter of these poems is formed by the repetition of accents in equal syllabic distances. Metrical Stress Theory is a branch of generative phonology that has the capability of determining the poem’s rhythm and displaying them in tree diagrams. This article after explaining the Metrical Stress Theory, represents the rhythmical hierarchy of Persian folk poems - lines, half-lines, feet - in tree diagrams and presents the rules for accentual-syllabic meter in folk poems.