تاثير آموزش مهارت حل مساله بر هوشبهر هيجاني دانشجويان پرستاري شيراز

Training Problem Solving Skills and its Effect on Emotional Intelligence of Nursing Students of Shiraz

مقدمه: حل مساله يك مهارت اساسي براي زندگي در عصر حاضر است. پرستاران، به دليل موقعيت شغلي و كار در شرايط و محيط پيچيده درمان بايد مهارت كافي جهت حل مساله را داشته باشند تا بتوانند مشكلات را سريع برطرف نمايند. اين مطالعه با هدف بررسي تاثير آموزش مهارت حل مساله بر هوشبهر هيجاني دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي شيراز در سال 1387 بوده است. روش‌ها: در اين مطالعه نيمه تجربي تعداد 43 نفر از دانشجويان سال چهارم كارشناسي پيوسته پرستاري شيراز مشاركت كردند. داوطلبان در ابتدا پرسشنامه‌هاي اطلاعات فردي و آزمون استاندارد بار-اون را جهت سنجش ميزان هوشبهر هيجاني، تكميل نمودند. سپس به طور تصادفي، به دو گروه تجربي (20 نفر) و شاهد (23 نفر) تقسيم شدند. گروه تجربي به مدت 6 جلسه، تحت آموزش مهارت حل مساله، بر اساس پروتكل حل مساله دزوريلا و گلدفرايد، قرار گرفتند. هوشبهر هيجاني دانشجويان در دو گروه، بلافاصله و 2 ماه پس از مداخله، تعيين و مقايسه گرديد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري من ويتني، ويلكاكسون، آناليز واريانس مبتني بر تكرار و ضريب همبستگي اسپيرمن، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج: پس از استاندارد كردن نمرات، ميانگين نمرات هوش هيجاني دانشجويان گروه تجربي در مراحل بلافاصله (82/9±87/105) و 2 ماه پس از مداخله (56/9±44/109)، نسبت به قبل از مداخله (93/10±22/101) تفاوت آماري معناداري داشت (01/0p < ). ميانگين نمرات مهارت حل مساله دانشجويان گروه تجربي در مراحل بلافاصله (31/8±75/77) و 2 ماه پس از مداخله (00/8±75/78) نيز، نسبت به قبل از مداخله (95/11±35/71) تفاوت آماري معناداري نشان داد (01/0p < )، در حالي كه در گروه شاهد اين تفاوت‌ها معنادار نبود. قبل از مداخله تنها20 درصد دانشجويان هوش هيجاني بالا داشته‌اند، در حالي كه 2 ماه پس از مداخله اين ميزان به 40 درصد هوش هيجاني بالا و 10 درصد هوش هيجاني بسيار بالا افزايش داشته است. نتيجه‌گيري: آموزش مهارت حل مساله موجب ارتقاي هوش هيجاني دانشجويان گروه تجربي نسبت به گروه شاهد گرديده است و اين تاثير نه تنها بلافاصله پس از مداخله بلكه پس از گذشت 2 ماه، نيز پايدار مانده است. لذا وارد نمودن آموزش مهارت حل مساله در حيطه‌هاي مختلف پرستاري اعم از آموزش، پژوهش، مديريت و بالين توصيه مي‌شود.

Introduction: Problem solving is an important skill for living in nowadays world. Due to their professional responsibility and occupation in a complicated therapeutic environment, nurses should be skillful enough for problem solving in order to handle them. Therefore, this study was performed to determine the effect of problem solving course on nursing studentsʹ emotional intelligence of Shiraz University of Medical Sciences in year 2008. Methods: This quasi-experimental study was performed on 43 senior nursing students of Shiraz University of Medical Sciences. Primarily students were asked to complete questionnaires of demographic data and “Bar-On" test for emotional intelligence evaluation. Then, they were randomly divided into two groups of experimental (N=20) and control (N=23). Six sessions of problem solving course based on Dʹzurilla and Goldfride social problem solving protocol, was performed for students of experimental group. Emotional intelligence assessment repeated for both groups immediately and 2 months after training. Data was analyzed through statistical tests of Mann Whitney, Wilcoxon, Repeated Measure ANOVA, and Pearson correlation Coefficient. Results: Standardization of emotional intelligence scores among students of experiment group showed a statistically significant difference for these scores achieved immediately (105.87±9.82) and 2 months after intervention (109.44±9.56) compared to the one before (101.22±10.93) intervention (p < 0.01). The mean score of problem solving skill among students of experiment group showed also a statistically significant difference comparing the scores achieved immediately after intervention (8.31±77.75) and 2 months after that (8.00±78.75) to that of before intervention (11.95±71.35) (p < 0.01). This is while control group showed no statistically significant difference considering these variables. Only 20 percent of students enjoyed a high emotional intelligence before intervention, while this increased to 40 percent of high intelligence and 10 percent of very high emotional intelligence 2 months after intervention. Conclusion: Problem solving skills lead to promotion of emotional intelligence among students of experiment group compared to control group. This result was stable not only immediately after intervention but also after two months. Therefore problem solving education in various nursing domains such as education, research, management and clinic, is recommended.