مطالعه تخصص يافتگي و دامنه ميزباني Wilsonomyces carpophilus، عامل لكه غربالي درختان ميوه هسته‌دار و ارزيابي مقاومت نسبي برخي از ارقام هلو نسبت به آن

A Study on Specificity and Host Range of Wilsonomyces carpophilus, the Causal Agent of Shot Hole Disease of Stone Fruit Trees and Evaluation of Relative Resistance of some Peach Cultivars

به منظور تعيين تخصص يافتگي و دامنه ميزباني جدايه‌هاي قارچ Wilsonomyces carpophilus، عامل لكه غربالي، تعدادي از نهال‌هاي بذري درختان ميوه هسته‌دار شامل زردآلو، بادام، آلوچه، آلو، هلو، گيلاس و آلبالو، درختان ميوه دانه‌دار (سيب، گلابي، زالزالك و وليك) و گياهان زينتي (رز، گل محمدي و نسترن) در شرايط گلخانه تحت آزمون‌هاي بيماري زايي قرار گرفتند. پنج جدايه از پنج ميزبان مختلف (زردآلو، بادام، آلوچه، هلو و گيلاس) جهت بررسي تخصص يافتگي و دامنه ميزباني استفاده شد. آزمون بيماري زايي روي گياهان مذكور در مرحله 10 برگي و با استفاده از سوسپانسيون اسپور با غلظت 105 كنيدي در هر ميلي ليتر آب مقطر سترون و تحت شرايط دمايي C?2±20 و رطوبت نسبي بيش از 75 درصد انجام شد. نتايج نشان داد كه تمامي نهال‌هاي بذري درختان ميوه هسته‌دار در مقابل هر پنج جدايه حساس بودند و بين جدايه‌ها تخصص يافتگي ميزباني ديده نشد. به علاوه، روي برخي از برگ ها و سرشاخه‌هاي جوان گلابي و برگ هاي سيب و زالزالك بعد از چهار روز نشانه هاي بيماري به صورت لكه‌هاي قهوه‌اي كمرنگ تا تيره مشاهده گرديد، اما لكه‌ها گسترش نيافته و ريزش نكردند و تا بعد از 20 روز هيچ اسپورودوكيومي روي اين لكه‌ها تشكيل نشد. همچنين، نشانه اي روي وليك و گياهان زينتي مشاهده نگرديد. به نظر مي‌رسد كه قارچ عامل بيماري محدود به درختان ميوه هسته‌دار باشد. ظهور نشانه هاي بيماري روي ميوه‌هاي بادام، آلوچه، آلو، هلو، شليل و سرشاخه‌هاي زردآلو در شرايط طبيعي و نيز آلودگي سرشاخه‌هاي آلو، آلوچه و زردآلو در شرايط گلخانه و جداسازي عامل بيماري از اين اندام ها براي اولين بار از ايران گزارش مي‌گردد. مقاومت نسبي نه رقم هلو نسبت به سه جدايه قارچ W. carpophilus در طرح كاملاً تصادفي در قالب فاكتوريل در سه تكرار و در شرايط گلخانه با دماي C?2 20 و رطوبت نسبي بيش از 75 درصد انجام شد. نتايج نشان داد كه تفاوت معني‌داري بين مقاومت نسبي ارقام هلو و بيماري زايي جدايه‌ها وجود دارد. رقم ديكسي رد حساس ترين و ارقام ردتاپ، اسپرينگ كرست و آلبرتاي پيش رس مقاوم ترين ارقام بودند. ارقام انجيري، جي اچ هيل، آلبرتاي ديررس و سان كرست متحمل ترين ارقام شناخته شدند.

To determine the specificity and host range of Wilsonomyces carpophilus isolates, some stone fruit seedlings (Prunus armeniaca, Prunus dulcis, Prunus reuteri, P. vulgaris, P. domestica, P. persica, P. avium and P. cerasus), pome fruits (Malus communis, Pyrus communis, Crataegus azarollus and Crataegus monogyna) as well as ornamental plants (Rosa persica, Rosa sp. and R. damascena) were selected for pathogenicity tests under greenhouse conditions. Five isolates from five different hosts (apricot, almond, plum, peach and sweet cherry) were taken for pathogenicity tests on ten leaf-seedlings under 20±2?C and relative humidity of more than 75%, using atomized 105 conidial suspensions. The results showed that all isolates caused disease on Prunus seedlings. No specificity was observed between isolates and hosts. Pale brown to black lesions were observed on some of the pear leaves and twigs, and as well on apple and hawthorn leaves after 4 days past of inoculation. Lesions did not expand or abscise and there was no sporodochium observed on leaves even after 20 days past, so that, pear, apple and hawthorn were not determined as important hosts of the fungus. In addition, symptoms were not observed on the ornamental plants and on whitethorn, raising the expectation that the fungus is limited to stone fruits. Appearance of disease symptoms on almond, plum, peach and nectarine, and on apricot twigs in orchards, infection of plum and apricot twigs in greenhouse and isolation of fungus from these are the first reports from Iran. To evaluate the relative resistance of nine peach cultivars to tree fungus isolates, as based on the number of lesions per 10 cm2 of leaf surfaces, tests were carried out under greenhouse conditions (20±2?C and relative humidity of more than 75%). The results indicated that there were significant differences among relative resistance of cultivars and among isolatesʹ pathogenicity. Redtop, Springcrest and Early Elberta cultivars were resistant, whereas, Dixired cultivar was recorded as highly susceptible.