شماره ركورد :
536302
عنوان مقاله :
بررسي و توصيف چگونگي كار‏برد و ادراك صورت هاي اشاري
عنوان فرعي :
A Survey and Description of Deictic terms Usage and Understanding in the language of blind Persian speakers
پديد آورندگان :
استاجي ، اعظم نويسنده گروه زبان شناسي-دانشگاه فردوسي مشهد Estaji, A , منفرد، نرجس نويسنده Monfared, Narjes
اطلاعات موجودي :
دوفصلنامه سال 1390 شماره 5
رتبه نشريه :
علمي پژوهشي
تعداد صفحه :
24
از صفحه :
1
تا صفحه :
24
چكيده فارسي :
چكيده در اين مقاله، كار‏برد صورت هاي اشاري فارسي را در ارتباط زباني فرد نابيناي مطلق و فرد بينا، از‏ديدگاهي صرفاً زبان‏شناختي بررسي كرده‏ايم. بدين منظور، نخست، صورت هاي اشاري و انواع آن را معرفي كرده‏ايم. صورت-هاي اشاري به‏عنوان ابزاري زباني، كار‏برد‏هاي بسياري دارند؛ زيرا در تعامل زباني فرد نابينا و بينا، قطعاً يكي از دو طرف مكالمه، حس بينايي ندارد و مسيله نابينايي، بر ارتباط زباني بين آنها به‏ويژه در كار‏برد صورت هاي اشاري اثر مي‏گذارد. بر اين اساس، در پژوهش حاضر، براي تفكيك صورت هاي -اشاري با مصداق عيني از صورت هاي اشاري با مصداقي غير‏عيني، از دسته-بندي لوينسون (1983) درباره انواع صورت هاي اشاري استفاده كرده ايم و پس‏از پنج ماه مشاهده و مصاحبه با پنج نابيناي تحصيل كرده، صورت‏هاي -اشاري فارسي را در ارتباط زباني فرد نابيناي مطلق و فرد بينا و نيز مشكلات احتمالي در برقراري ارتباط فرد نابينا با بينا را توصيف كرده‏ايم. نتايج اين بررسي ها نشان مي‏دهد كه ادراك تمام صورت هاي اشاري مكاني و برخي صورت‏هاي اشاري شخصي، اجتماعي و زماني داراي مصداق هاي عيني، از‏جهاتي براي مخاطب نابينا مشكل ساز است و او براي كار‏برد اين صورت-هاي اشاري، لزوماً بايد به وسيله قوه لامسه يا شنوايي، مواردي را كه بدانها اشاره مي شود، از پيش شناسايي كرده باشد. به دليل محدوديت هايي كه در اين زمينه و به‏ويژه در شناسايي اشيا جديد وجود دارد، فرد نابينا براي ارجاع به اشيا پيرامونش، از صورت هاي اشاري، كمتر استفاده مي كند.
چكيده لاتين :
Abstract The present paper is to study the usage of Persian deictic terms in the language relation of whole-blind and seeing people from a pure linguistic viewpoint. To do this, dectic terms and their types are firstly presented. Deictic terms as language instrument, have several usages. Because in a language communication between blind and seeing people, one of them has certainly no visual sense and blindness affects language relationship between them, especially usage of dectic terms. On this basis and in order to separate objective deictic terms from non-objective ones, Levinson (1983) category about types of deictic term is used in this paper. Moreover, the Persian deictic terms in language relation between whole-blind and seeing people and potential problems in this regard is described after a 5-month observation of 5 educated blinds. This study shows that all spatial deictic terms, some objective personal, social and temporal deictic terms create problems for blind listener in some aspects. Furthermore, the blind needs to have prerecognized the referent items by touching or listening sense. Since there are some limitations in this regard and specially in recognizing new objects, the blind prefers to less refer its around objects using deicitic terms.
سال انتشار :
1390
عنوان نشريه :
زبان پژوهي
عنوان نشريه :
زبان پژوهي
اطلاعات موجودي :
دوفصلنامه با شماره پیاپی 5 سال 1390
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان
لينک به اين مدرک :
بازگشت