توصيف مشخصه هاي تصريفي زمان، شخص و شمار در فعل هاي بسيط زبان مازندراني

Describing the Inflectional Features of Tense, Person, and Number in Simple Verbs of The Mazandarani Language

تصريف يكي از پديده هاي مهم زباني است كه پژوهش درباره آن در‏ حوزه زبان مازندراني، جز به گونه اي مختصر و يا در حاشيه مباحث ديگر صورت نپذيرفته است؛ درحالي كه اين نوع پژوهش، براي روشن كردن نقطه‏هاي تاريك صرف اين زبان، ضروري مي نمايد. در اين راستا، در مقاله حاضر توصيف و بررسي ويژگي‏هاي تصريفي زمان، شخص و شمار را در فعل هاي بسيط مازندراني مبناي كار خود قرار داده‏ايم. پس از توضيحي مختصر درباره فرايند تصريف و مفاهيم بنيادين آن، اين سه ويژگي و شيوه هاي تبلور آنها را شناسايي كرده‏ايم و از اين رهگذر كوشيده‏ايم مسايل مبهم و شبهه ناكي چون پسوند مصدر‏سازِ /essen/، كيفيت شناسه ها، كيفيت پيشوند‏هاي تصريفي و تغيير‏هاي آوايي حاصل از افزودن اين وند‏ها در ستاك فعل و همچنين چگونگي تصريف گذشته نقلي را روشن كنيم.

Inflection in Mazandarni is one of the most important linguistic phenomena that no comprehensive research has been done about it yet and it has been always a lateral research subject. Doing such a research, however, has a great priority, because it can make clear the dark points of inflection in this language. In this regard, the present article, first, describes and studies the inflectional features of tense, person and number in simple verbs of Mazandarani. Then, after a brief explanation about the inflection process and its fundamental concepts, it tries to identify these three features and different ways of their manifestation. By doing so, it is to make clear the unclear and dubious issues like the infinitive-maker suffix /essen/, inflections modality, inflectional prefixes modality, phonological changes caused by adding affixes to the verb stem, and finally the inflectional features of present perfect.