نقد و تحليل ساختاري و نشانه شناسي داستانهاي عاشقانه

“ Structural and semiotic critique and analysis of romances”

ساختارگرايي كه به دنبال دست يافتن به قوانين كليي است كه بر ساختارها حاكمند در بررسيهاي ادبي به شكل اثر ادبي ميپردازد و در پي آن است تا اصول ساختاري حاكم بر آثار متفاوت را با توجه به روابطشان در كل عرصه ادبيات مشخص كند تا از اين طريق سبك و قوانين خاص انواع ادبي را توضيح دهد. دانش نشانه شناسي نيز كه همچون ساختارگرايي بر اساس مباني زبانشناسي جديد شكل گرفته است در برخورد با متون ادبي به دنبال كشف ژرف ساخت هايي است كه در زير جنبه هاي به ظاهر متفاوت قرار دارند و داستانهاي گوناگون از اين نظر توجه بسياري از نشانه شناسان را براي دست يافتن به ساختارهاي منسجم جلب كرده است. در اين مقاله سعي شده است تا بر اساس مفاهيم اصلي نشانه شناسي، نظام نشانه اي داستانهاي عاشقانه با توجه به سه داستان ويس و رامين، خسرو و شيرين و ليلي و مجنون مورد بررسي قرار گيرد. بنابراين با اعتقاد به قراردادهاي از پيش موجود در اين داستانها، نخست بيست و چهار نشانه بر اساس روابط جانشيني مشخص و سپس با توجه به طرح داستان به تعيين محورهاي همنشيني پرداخته شده است، به گونه اي كه امكان گسترش الگوي ارايه شده و در نتيجه مطالعات درزماني فراهم شود.

Structuralism that seeks for finding general rules which govern on those structures dealing with form of literary work in its literature reviews and it is intended to identify the structural principles governing on several works with respect to their relations in general in literature field thereby to explain special style and rules of literary types. Semiotics, which has been formed based on modern basics of linguistics like structuralism, in exposure to literary texts tends to discover deep structures which are placed under seemly different aspects so various stories have drawn semiotic experts’ attention to obtain consolidated structures from this viewpoint. In this essay, it has been tried to semiotic system of romances to be examined according to main concepts in semiotics and with respect to three stories of Veis and Ramin, Khosro and Shirin, and Leyli and Majnoon. Thus, based on belief in the preexisted agreements in these stories, initially based on substitution relationships, 24 sememes (signs) have been identified and then it has been dealt with demonstration of collocational axes with respect to story motif so that to provide extension of the purposed model and thus on real-time studies.