شگردهاي التفات در سه شاعر فارسي‌زبان (خاقاني، مولانا و حافظ)و مقايسه آن با بلاغت عربي قرآن

“Favoritism techniques within three poets (Khaghani, Molana, and Hafez) and their comparison with Quranic Arabic Rhetoric”

التفات يكي از ويژگيهاي مهم قرآن كريم است. نويسنده در اين پژوهش كوشيده است تا با معرّفي كامل اين صنعت و بررسي سير تحوّل آن در كتابهاي بلاغت عربي و فارسي از آغاز تاكنون، نشان دهد كه سه شاعر يعني، خاقاني، مولانا و حافظ، به چه ميزان و كيفيت از اين سبك قرآني بهره گرفته‌اند و با بررسي آماري و كيفي و تحليل نمونه‌هايي از قرآن كريم و شعر اين شاعران، استدلال و اثبات كرده است كه بترتيب مولانا و حافظ به سبك قرآني نزديكتر بوده و خاقاني در مقايسه با اين سه شاعر در بهره‌گيري از التفات دور از سبك قرآن است.

Literary Favoritism (Special positive intention) is one of the main characteristics of Holy Quran. At the current survey and by perfectly introducing of this literary style and review its development trend in Arabic and Persian rhetoric books since beginning, author has tried to indicate that to what quantity and quality, three poets (i.e. Khaghani, Molana, and Hafez) have been benefited from this Quranic literary style and then demonstrated and proved by statistical and qualitative survey and analysis of some samples excerpted from Holy Quran and verses of these poets that Molana and Hafez have been approached further to Quranic style respectively while by comparison among these three poets, Khaghani was farther from Quranic style in adoption of Literary Favoritism (Special positive intention).