برآيند قدرت شخصيت در نمايشنامه (با تكيه بر سنجش قواعد نوبت‌گيري در نمايشنامه واي بر مغلوب)

“Efficiency of character’s potential in drama (With reliance on evaluation of turn- taking rules in drama: Woe upon the beaten!)”

حوزه سبك‌شناسي زبان، از ميان گونه‌هاي مختلف ادبي، گرايش بيشتري را به نمايشنامه‌ها نشان ميدهد، به گونه‌اي كه متون نمايشي، يكي از مهم‌ترين زمينه‌هاي پياده‌سازي الگوها و مباحث سبك‌شناسي گرديده است.در اين حوزه از تحليلهاي زبان‌شناسانه كه در پي ابهام زدايي از اثر ادبي است، رويكرد كاربردشناسي زبان از ديدگاههاي ديگر تخصصي‌تر است؛ديدگاهي كه از شاخه‌هاي بين‌رشته‌اي محسوب ميشود و به مرور، منتج به ايجاد گرايشي نوين در زبان‌شناسي و نقد دراماتيك شده است. اين شاخه التقاطي از زبان‌شناسي، با طرح مسيله نوبت‌گيري در گفتمان روزمره و به طور مشخص در گفتمان نمايشي، ديدگاهي علمي را فارغ از در نظر گرفتن نويسنده اثر، براي تحليلهاي سبك‌شناسانه در اختيار منتقد و پژوهشگر قرار ميدهد.نوبت‌گيري در گفتمان نمايشي به بررسي برخي مولفه‌ها در كيفيت تسهيم نوبت ميان شخصيت‌ها ميپردازد تا از اين طريق، ميزان قدرتمندي هر شخصيت در هر مقطع از نمايشنامه را مورد ارزيابي قرار دهد. هدف از اين پژوهش پاسخ به اين پرسش است كه نوبت‌گيري تا چه ميزان مي‌تواند پژوهشگر را به درك سبك زبان نمايشي نمايشنامه‌نويسان ياري رساند. به اين منظور اين نگرش نوين بر نمايشنامه واي بر مغلوب(1349) غلامحسين ساعدي (1346-1314) پياده شده است تا از اين رهگذر، كاربرد اين نظريه در تحليل متن ادبي به طور عملي نشان داده شود. خواهيم ديد كه بهره‌گيري از قواعد نوبت‌گيري، بيانگر ميزان قدرت شخصيت در هر مقطع از نمايشنامه و در ارتباط با ديگر كاراكترها است.

Among different literary genres, language stylistic field shows greater tendency toward dramas so that dramatic texts have been converted into one of the foremost fields of implementation of paradigms and topics of stylistics. At this field of linguistic analyses which seeks for disambiguation from the given literary work, language pragmatic approach is more specialized than other viewpoints: It is an approach that is considered as one of the interdisciplinary branches and it has been gradually resulted in creation of modern tendency in linguistics and dramatic critique. By purposing subject of turn- taking in daily conversation and clearly in dramatic dialogue, irrespective of considering the author of the given work, this eclectic branch of linguistics puts a scientific attitude for stylistic analyses at critic and researcher’s disposal. In dialogue, turn- taking deals with some elements in quality of sharing turn among characters thereby to appraise rate of potential for any character at any stage of drama. The present survey is aimed at giving answer to this question that to what extent a researcher may contribute to comprehension of dramatic language style to dramatists. For this purpose, this modern perspective has been implemented on drama called “Woe upon the beaten!” in 1970, written by Mr. Gholam Hossein Saedi (1935-1967) in order, in this course, to adopt this theory and to be indicated practically in analysis on a literary text. We will see that benefiting from turn- taking rules may denote the rate of character’s potential at any step of drama and in relation to other characters.