شناسايي ميزان دين داري و مقايسه آن در گروه هاي متفاوت شهروندان تهراني

دين واقعيتي اجتماعي است و مناسك ديني، ناظر بر نيازهاي اجتماعي ريشه دار انسان است. اعمال ديني حس همبستگي و اتكا به گروه و خلاصه، حس بودن در جامعه را نشان مي دهد. دين زبان مشترك اخلاقي جامعه است. اين مقاله در جستجوي پاسخ به اين سوالات است كه ميزان دينداري شهروندان تهراني چگونه است؟ دينداري در گروه هاي مختلف برپايه سن، جنسيت، منطقه محل سكونت، محل تولد، وضعيت تاهل، ميزان تحصيلات چه تفاوتي دارد و رابطه دينداري با متغير پايگاه اقتصادي ـ اجتماعي خانواده چگونه است؟ تحقيق حاضراز نوع توصيفي ـ مقايسه اي است و از روش پيمايشي استفاده شده است. جامعه آماري شامل كليه شهرونداني است كه در نيمه اول آبان ماه 1388 ساكن شهر تهران بوده اند . حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 391 نفر و انتخاب نمونه باتلفيق نمونه گيري خوشه اي و طبقه بندي نامتناسب صورت گرفته است . جهت بررسي اعتبار و قابليت اعتماد پرسشنامه، از اعتبار محتوايي و ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شده است. متغير دينداري در اين تحقيق با سه شاخص اعتقادات، اخلاقيات و اعمال، در سطح سنجش رتبه اي، در غالب طيف ليكرت مورد سنجش قرار گرفته است. برخي از يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه دينداري بين دوگروه زنان و مردان و دو گروه متولدين تهراني و شهرستاني تفاوت معناداري ندارد؛ اما در بين گروه هاي سني ، وضعيت تاهل، سطح تحصيلات و ساكنين مناطق مختلف، تفاوت معناداري دارد.