تعيين تاثير آموزش مهارت‌هاي زندگي بر رضايت زناشويي زنان متاهل و شاغل شهر دوگنبدان

The Effects of Life Skills Training on Marital Satisfaction of Married Women: A Case Study in Dogonbadan, Iran

چكيده زمينه و هدف: موفقيت در روابط خانوادگي و رضايت زناشويي تا حدود زيادي به بر خورداري هر يك از زوجين به پاره‌اي آگاهي‌ها و مهارت‌هاي مرتبط با نقش زن و شوهري يا پدر و مادري وابسته است. هدف اين مطالعه تعيين ميزان تاثير آموزش مهارت‌هاي زندگي بر رضايت زناشويي زنان متاهل و شاغل بود. روش بررسي: اين مطالعه شبه آزمايشي در سال 1389 بر روي 50 نفر از زنان متاهل شهر دو گنبدان انجام شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ و اطلاعات جمعيت‌شناختي در دو مرحله پيش از آموزش و يك سال پس از آموزش استفاده شد. داده ها با استفاده آزمون از آماري تي تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين سن شركت كنندگان 35 سال، ميانگين تعداد فرزندان 8/1نفر و ميانگين مدت ازدواج 36/10سال بود. ميانگين كلي نمرات در دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون معني دار بود(002/0p < ). تفاوت كلي نمرات زير مقياس‌هاي موضوعات شخصيتي، ارتباط زناشويي، حل تعارضات و نظارت‌هاي مالي واقتصادي معني‌دار بود(05/0p < ). در زير مقياس‌هاي روابط با بستگان و دوستان، فعاليت‌هاي مربوط به اوقات فراغت، ازدواج و فرزندان تفاوت معني‌داري ديده نشد(05/0p > ). نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان داد كه آموزش مهارت‌هاي زناشويي در بهبود وضعيت زندگي زناشويي و رضايت زناشويي تاثير دارد و باعث ارتقاي كيفيت زندگي زنان متاهل مي‌شود.

Abstract Background & Aim: Successful family relationships and marital satisfaction largely depends on couples’ awareness of their marital or parental roles. Marital relations training could provide adaptation with expected roles for both husband and wife. The main objective of the present study was to evaluate the effectiveness of life skills training on marital satisfaction in married women. Methods: The present quasi-experimental study which was carried out in 2010 examined fifty married women in Dogonbadan, Iran. The Enrich Marital Satisfaction Questionnaire and related demographic data which was collected prior and one year after training, were used for the study. T-test was used for data analysis. Results: The mean age, average number of children, and the average length of marriage were 35, 1.8, and 10.36 years respectively. The average of all scores was significantly different in pretest and post test (p < 0.002). Also, the scores of personality objects (p < 0.05), marital relationships (p < 0.001), conflict resolution (p < 0.001), and financial and economic monitoring (p < 0.001) were significantly different. The differences in mean scores of subscales in relationship with relatives and friends, leisure activities, and marriage and children were not statistically significant. Conclusion: The results showed that marital skillsʹ training is effective in improving the marital status and satisfaction, and also improved the quality of life among married couples.