تاثير دو روش آموزش تنظيم هيجان مبتني بر مدل فرايند گراس و رفتار درماني ديالكتيك، بر علايم مشكلات هيجاني

The Effect of Emotion Regulation Training based on Dialectical Behavior Therapy and Gross Process Model on Symptoms of Emotional Problems

زمينه و هدف: هدف اين پژوهش بررسي ميزان اثربخشي دو روش آموزش تنظيم هيجان مبتني بر مدل فرايند گراس و رفتار درماني ديالكتيك در كاهش علايم مشكلات هيجاني(افسردگي، اضطراب، حساسيت بين فردي و خصومت) دانشجويان بوده است. مواد و روش كار: در اين مطالعه نيمه تجربي، با بهره گيري از آزمون SCL-90 و مصاحبه روانشناختي، از ميان دانشجويان مراجعه كننده به مركز مشاوره دانشگاه اصفهان، 45 نفر كه داراي مشكل هيجاني بودند انتخاب شده و به صورت كاملاً تصادفي به دو گروه آزمايش (آموزش تنظيم هيجان به روش رفتار درماني ديالكتيك و بر اساس مدل جيمز گراس) و گروه گواه تقسيم شدند. روش هاي آموزش اجرا و در نهايت ميزان بقاي مشكلات هيجاني اندازه گيري شد. مجدداً پس از دو ماه اين اندازه گيري تكرار گرديد (مرحله پيگيري). يافته ها: 1- هر دو روش آموزش، به يك اندازه منجر به كاهش علايم حساسيت بين فردي دانشجويان شدند. 2- فقط روش آموزش مبتني بر رفتار درماني ديالكتيك منجر به كاهش علايم افسردگي دانشجويان شد. 3- هر دو روش آموزش، منجر به كاهش علايم اضطراب شدند اما تاثير آن ها متفاوت بود. به-علاوه، در گروه رفتار درماني ديالكتيك، در مرحله پيگيري، شاهد بازگشت علايم بوديم 4- هيچ كدام از روش هاي آموزش، نتوانستند علايم خصومت و پرخاشگري را كاهش دهند. نتيجه گيري: يافته هاي حاصل از اين پژوهش تاثير دو روش آموزش تنظيم هيجان روي مشكلات هيجاني را به تفكيك نشان مي دهد. براي مداخله در اضطراب مي توان از روش GERM، براي مداخله در افسردگي از DBT و براي مداخله در حساسيت بين فردي از هر دو روش بهره گرفت. ]م ت ع پ ز، 1391; 14(2): 55-49[